من وارد رابطه نمیشم چون دلم چیزهای نصفه نیمه نمیخواد، دلم میخواد اگه وارد رابطه شدم تایم گذروندم، اخلاق خوبم، رفاقتم، مهربونیم و همه چیز زندگیم فقط برای اون ینفر باشه ولی متاسفانه این روزها هیچکس جنبه این رو نداره.

حتی نفرتِ تمام ، بهتر از دوست‌ داشتنِ نصفه‌ نیمه است

انسان از جایی به بعد دیگر کمتر انسان است، رنگ‌های روحش کمرنگ‌تر و ذره‌ ذره از خود تهی میشود و به قبرستانی از آدم‌ها، احساسات، آرزوها و خاطرات نصفه و نیمه تبدیل میشود.

نبودنش بهتر از نصفه نیمه بودنشه. رهاش کن.

برخی آدم‌ها تو را خوب بلدند؛ مثلاً می‌دانند کدام آجر نصفه‌ی دیوار دلت را بیرون بکشند تا دیوارت یکسره فروبریزد…

یه جا خوندم وقتی نصفه شب بی دلیل از خواب بیدار میشیو تا چند لحظه خوابت نمیبره،واسه اینه که یه فرشته بیدارت کرده.چون اون موقع خدا کنارت نشسته تا به درد و دلت گوش کنه بخاطر همین میگن وقتی یه دفعه از خواب بیدار میشی و خوابت نمیبره حتما دعا کن و آرزوهاتو به خدا بگو :)


. .

بودن‌ های نصفه و نیمه آدم‌ ها به هیچ دردتان
نمی‌ خورد!
خودتان را گرفتار همچین افرادی نکنید !
همانها که نه می‌ شود گفت دارینشان و نه می‌ شود گفت ندارینشان!
همان‌ها که تنها شما را از کسانی که واقعا دوستتان دارند دور می‌ کنند!
و در آخر با یک جمله‌ ی "لیاقت تو بهتر از من است" رهایتان می‌ کنند و خطایشان را توجیه!
و شما می‌ مانید و آدم‌ هایی که به خاطر وجود آنها درکنارتان و دوست داشتنشان،
از خود رهانده‌ اید و جز تنهایی راهی برای خود نگذاشته‌ اید!
• |.|

به قول عباس معروفی:
«همیشه نصفه نیمه، همیشه ناتمام، همیشه جایی ناگهان قَطع می‌شدم.»

عزتی که در «هیچ» هست رو به همه «کم» ها و «نصفه و نیمه»ها ترجیح میدم.

‏از اون آدمایی شدم که بین کَم و هیچی، هیچی رو انتخاب میکنم!
دیگه نه توان آدم‌های نصف و نیمه رو دارم، نه رفاقت های یکی دو روزه، نه هر نوع رابطه‌ی انسانی نصفه و نیمه!
ترجیحم اینه نداشته باشم!
نداشتن خیلی از چیزا، بهتر از نصفه ونیمه داشتنشونه، مخصوصا آدم‌ها…!