میلادت ای تیرماهی جـان خجسته باد!
در مقـدمت غــزل به ترنم، نشسته باد!
…….تولد تو مــــبارک! بروی تو
دروازه های غم به چنین روز بسته باد!

‌‍┄•●❥ .

بر نیمکتی چوبی نشسته ام
و به رفت و آمد آدم ها نگاه می کنم؛
مثل زنی که برای ادامه راه خستگی در می کند.
مثل پیرمردی که دوران کهنسالی اش را سپری می کند.
مثل کسی که می خواهد زمان را تلف کند.
مثل ...
هزارتا مثل ...
اما هیچکس نمی داند
در سطر اول این شعر
من چقدر منتظر آمدنت بوده ام

ما هرگز زندگی نمی کنیم ما همیشه در انتظار زندگی هستیم.
ما بجای آنکه همین امروز خوشحال باشیم؛
به امید یک آینده ی خوب و خوش نشسته ایم و به همین خاطر امروزمان را از دست می دهیم. ما وقت بیشتر می خواهیم، پول بیشتر می خواهیم، شغل بهتر می خواهیم، بازنشستگی می خواهیم، مسافرت و تعطیلات می خواهیم و امروز برای همین از دست خواهد رفت و ما به این مسئله اصلا توجهی نمی کنیم.

.ولتر

یک وقت‌هایی هست که باید بگذاری موسیقی‌ای که دوست‌اش داری و باهاش خاطره ساخته‌ای، با صدای بلند در خانه پخش شود. چای دم کنی و بگذاری نت‌ها در چای سرریز شوند. آن‌وقت دو تا چای بریزی و بگذاری روی میز و با غیاب دیگری حرف بزنی.
هی حرف بزنی با کسی که آن سوی میز ننشسته است ...

..

تن رعشه گرفتیم که با غیر نشسته ست،
از غیرتمان بود...
نوشتند : حسودیم؛

تو آن خیالِ محالی به حالِ هر شب من
من آن حضورِ پریشان، نشسته بر غمِ تو♡

#لیلا_مقربی

. .

مجازی

قبل تو جهان خاموش بود
و هر بار قدم می زدم
    با انگشت هایم، شهر شیشه ای را
پشت همان عکس های تکراری
انتظار پشت پنجره نشسته بود
و فریاد خاموشی در من شعله می کشید
چه کسی من را
      دزدید از من !
که هر بار می رسم به تو ،
            خودم را می یابم
ای که لحن چشمانت
       شبیه خواب های آن سالم بود
مگر آفتاب نمی تابید ،
   که اینگونه
      سایه به سایه ات
         به بی مقصدی رسیده ام ...!

#لیلا_حاجتمند
#کتاب_من_کجاجاماندم

تن زده ام آغوشت را
چه قدر به من می آید رنگش
جنسش واندازه اش ...
که به قد تمام بی کسی هایم
بر دلم نشسته است !



#ندانم

. .

می‌چسبد در این بهار
کنارِ این شکوفه‌ها
کنارِ باران‌های بی‌قرار و ناگهانی‌اش
یک فنجان چای "بهار نارنج"
که کنارش آدمی از جنس عطرِ
اردیبهشت نشسته باشد...

#سحر_رستگار

همیشه رفتن رو قسمتایی
از برف که تازه رو زمین نشسته
و هنوز رد پایی روش نیست جالبه
خودتو رو برفا بندازی
یکم از برف تازه نشسته رو مزه کنی
یا نذاری کسی بیاد اون قسمت و خودتو دراز کنی
یه احساس مالکیت بهت میده
یه احساس خوب که دوست داری فقط مال خودت باشه
چون روش حساسی و میدونی اولین نفری هستی که اونجا رو برای
خودش در نظر گرفته و
اولین نفر اونجا قدم گذاشته
عشق اول همینه
نه ردپایی از کسی هست،
نه لمس برفهای اونجا
نه کسی از برفش چشیده،
نه کسی مالک اون منطقه بوده
عشق اول به اندازه همون برف،
پاک و سفید که نباید
ردپایی روش بیفته....
.
محسن صفری