بَچه که بودیم
وقتی یهویی برقامون میرفت
بابامون هرجای خونه که بود داد میزد
نترسیدا من اینجام
الان تویِ جایی از زندگیم
دلم یکی و میخواد که وسطِ این تاریکی های زندگی
اونجایی که هیچ نورِ امیدی وجود نداره
یهو داد بزنهُ بگه
نترسیا من اینجام...

بهت قول نمیدم که تو تاریک‌ترین لحظات زندگیت نور باشم، ولی بهت این اطمینان رو می‌دم که وقتی تاریک بشه و تنهاترین بشی، دستامو درحالی که دارن محکم دستاتو فشار می‌دن، پیدا می‌کنی.

هر چیزی که رنگِ عشق بگیرد، زیباست؛
حتی اگر در ویرانه‌ای روییده باشد.
اما این زیبایی،
نیاز به آدم‌هایی دارد
که دلشان آینه باشد،
نه چاهی تاریک
پر از توهم و صدای پوسیده‌ی خودشان.

چارلز بوکوفسکی چقدر زیبا میگه:

باید خودمان نوری بر تاریکی مان بتابانیم
این‌ را هیچکس دیگری
بر ما انجام‌ نخواهد‌ داد
• |.

تو برای من مهمی و من بهت اهمیت می‌دم؛ منظورم این نیست که به بعضی از جنبه های تو اهمیت می‌دم یا فقط وقتی حالت خوبه دوست دارم. من همیشه و توی هر حالتی می‌خوامت. وقتی خوبی، وقتی بدی یا حتی وقتی میانه ی این دو قرار داری. من بخش های تاریک تورو هم می‌پرستم. دوست دارم بدونی توی هر شرایطی کنارت می‌مونم و موقع هایی که از خودت متنفری من جای جفتمون دوست دارم.

سلام بر عاشقانی که
دوری برایشان صبر می آفریند
نه فراموشی.
و سلام بر دل هایی که همواره
عشق در آن ها حکومت می‌کند
نه تاریکی های روزگار‌...

بعضی آدما با زخماشون، زیباترین روح‌ها رو نابود میکنن! چون خودشون طاقت دیدن نور و ندارن، چون وقتی به تاریکی عادت کرده باشی، نور و تهدید میبینی.

روز هایی را به شب می رسانیم که از خود شب هم تاریک ترند...!
روزهایی که شب اند؛
خیلی شَب!
خدا به داد شب هایمان برسد...

Do not let the shadows of your past darken the doorstep of your future, Forgive and forget.

اجازه نده سایه های گذشته ات، آستان در آینده ات را تاریک کنند، ببخش و فراموش کن.

آه چه زندگی‌ای ؛ تاریک ،فرو بسته و غمبار.