کتاب، برایم دنیای تازه‌ایست ، حرف‌های تازه و کارهای تازه ، همچین جذب نوشته‌های کتاب می‌شوم که اگر بیخ گوشم توپ بترکانند حالی‌ام نمی‌شود ، مثل آدم تشنه که به آب رسیده باشد ، هر جمله برایم شده است یک جرعه آب گوارا ، آب خنک ، صاف و زلال که به‌ من جان می‌دهد.

- احمد‌ محمود

♡

و چــِقدر قشنگ نوشته بود؛

اون چیزی که آدم هارو
کنارهم نگه میداره
شباهت هاشون نیست!
بلکه درک و شعورشون
نسب به تفاوت هاشونه...

صدای بی گزند
.️.

نوشته بود؛
‏بعضی‌ روزها دلم می‌خواهد روی پیشانی‌ام بنویسم:
«دارم برای زنده ماندن، آرام ماندن و عبور از طوفان‌های درونم می‌جنگم؛ لطفا زخمی دیگر بر روی زخم‌هایم اضافه نکنید.»

در آخرین نامه‌اش نوشت:
اگر فکر می‌کنی نور وجود دارد
بلند شو و دنبالش بگرد‌
تنها با تصورِ نور
تاریکی از بین نمی‌رود .🤍

♡

از رفتنت زیاد ناراحت نمیشم، چون میدونم اگه واقعا برای من بودی، سرنوشت هیچوقت ما رو به مسیری نمیرسوند که تهش تنهام بزاری و بری.

نوشته بود:
خیلی از آدم‌های امروزی به خودشون زحمت نمیدن یه نفر رو کشف کنن!
زیبایی هاش رو بیرون بکشن و در برابر تلخی‌هاش صبر کنن، آدم‌های امروز، دوستی های کنسروی میخوان، یه کنسرو که درش رو باز کنن، یه نفر شیرین و مهربون از داخلش بیرون بپره و هی لبخند بزنه و بگه حق با توئه...

درود به رفاقت‌های خاموش، نه تماس‌های مداوم، نه پیام‌های هر روزه، فقط یه قول نانوشته که میگه، هر وقت که بخوای من هستم.

آدمی که کسی را دوست دارد، همیشه چیزی برای گفتن یا نوشتن به او پیدا می‌کند، تا آخر عمر.
‌

یجا جمله قشنگی نوشته بود:
خیلیاتون‌ دشمنید‌
زورتون نرسیده دوست موندید :)

محبوبم
تمام حرف‌ها یک‌ طرف ، همه‌ی ترانه‌ها ، قصه‌ها ، همه‌ی نوشته‌ها یک‌ طرف ، شکل ماهِ شما هم یک‌ طرف .️

- محمدصالح علاء

♡