قصه‌ام کوتاه است؛
از هرچه میخواهم دورم، دورِ دورِ دور.

این روزها
انقدر پرتم
انقدر دورم
انقدر تاریکم
انقدر آشفته‌ام
انقدر خالی و پر از هیچم
که در ذهنم هم حرفی ندارم ،
کاش پیرتر بودم یا خیلی از الانم جوان‌تر ؛
اینجا که من ایستاده‌ام چیزی جز زخم و سکوت نیست...

گاهی آنقدر از خودم دورم
که نقطه‌ای در آینه
برایم دست تکان می‌دهد.

- مهدی نظارتی زاده

♡

چقدر آدم‌های جالبی هستین، من میرم یه ردیف دیگه دیوار دورم رو بالاتر ببرم.

دوست تر می دارم
او را  که قلبم را به هیاهو می اندازد
و دورم می دارد از هیاهوی ِ جهان .️

-  معصومه صابر

♡

گامبال : شاید همیشه تنها باشم اما خب در عوض آدم اضافی دورم نیست.

「♡」

یه جایی نوشته بود:
من اینجوری نیستم که چون کسی دورم نیست دوستت داشته باشم ، من اینجوری ام که چون دوستت دارم کسی دورم نیست.

』

‌
❖ آدمای دورم با گرگ بره میخورن با چوپان گریه
     ‌در این حد دو رو . . ‌.
‌

در، دیوار، میز، صندلی، کامپیوتر، ... دور تا دورم پره از چیزایی که قرار نیست قبل از من نابود بشن و قراره یه روز مرگ من رو شاهد باشن. یا باید این در و دیوار رو قبل از خودم نابود کنم، یا هر روز چند ساعت برم تو باغچه بشینم و با موجودات فانی وقت بگذرونم، شاید با مرگ بهتر کنار بیام.

چوپانی که از سگ تنفر داره حتما با گرگ همدسته؛
حکایت خیلی از آدمای دورمونه!

.࿐