دوست دارم با یه آدم غریبه که هیچی از من و زندگیم نمیدونه، بشینم و راجع به دونه دونه جزییات زندگیم باهاش حرف بزنم.

اگه من نتونم بشینم کنارت و بگم چقدر از این دنیا متنفرم، چقدر زخمی و خسته‌م از جنگیدن و تو با بغلت آرومم نکنی، بودنمون کنار هم دیگه به چه دردی می‌خوره؟

همه‌ رو رد می‌کنم ، که آخر شب بشینم به تو فکر کنم .️

دوست دارم با یه آدم غریبه که هیچی از من و زندگیم نمیدونه، بشینم و راجع به دونه دونه جزییات زندگیم حرف بزنم، گریه کنم، غمگین باشم و دیگه هرگز نبینمش.

اینطوری نمیشه، باید تو یه فرصت مناسب بشینم کلی گریه کنم.

نمیدونم چجوری بگم اما همش دنبال یک فرصت مناسبم که بشینم درست گریه کنم.

- هیچ‌چیزی نمی‌خوای؟

چرا. یک چیز می‌خوام. یک تپه‌ی بلند و سبز که روش بشینم، و یک عالمه باد. باد. تنها چیزی که می‌تونه محیا نگهم داره. تنها چیزی که دوست دارم. تنها چیزی که باعث می‌شه لبخند بزنم. یک سبد پر از شلیل، و باد.

ممکنه داخل قلبت بشینم، انگار که خونه‌ی من باشی ؟

.࿐

۲۴ سالمه ها ولی هنوزم موقع بحث و درگیری دلم میخواد برم تو کمدم بشینم و گوشامو بگیرم تا همه چی تموم شه، صداهای بلند بهم اضطراب میده

من ۱۳ سالم بود نمی‌دونستم این وری دستشویی بشینم یا از اون ور بعد این اینجوری تا تهش بخونید حسابی جا می‌خورید...