او انسان نیست، من قلب خود را به او دادم، او قلبم را گرفت اما تا سر حد مرگ فشرد و بعد دوباره به طرف من پرتش کرد، قلب آدمی جایگاه احساس اوست، از آنجا که او قلب مرا نابود ساخت، دیگر این قدرت را در خود نمیبینم که نسبت به او احساسی داشته باشم.

نمیخوام از خودم تعریف کنم، ولی بنده بشدت انسان با محبت، خوش قلب، زیبارو، خوش صدا، باکمالات و مهربونیم، هر کسی از بنده بدش بیاد قطعا انسان حسود و بد ذاتیه.

‏روابط انسانی خیلی پیچیدس ، کاش یه نارنگی بودم که یکی داشت برای عشقش پوست می‌کند ..

♡

«غرق در افکار خود، شمعی که میسوخت را خاموش کرد؛
خانه سوت و کور بود و هیچکس سراغش را نگرفت، گویا انسان اولین مرگش، زمانی است که همه اورا از یاد ببرند.»


. .

خیلی مهمه که با انسان‌های درست و حسابی معاشرت کنی؛ تو هر چقدر هم اراده و تلاشت کافی باشه، همینکه با آدم‌های اشتباه روبرو بشی زمین می‌خوری!
اما آدمِ درست، حتی اگر زمین هم خورده باشی بلندت می‌کنه؛
امیدوارم که در هر شرایطی با آد‌م‌های خوش ذات روبرو بشی و گذرت به آدم‌های اشتباه نیوفته…

کائنات وجودی واحد است. همه چیز و همه کس با نخی نامرئی به هم بسته‌اند. مبادا آه کسی را برآوری؛ مبادا دیگری را، به خصوص اگر از تو ضعیف تر باشد، بیازاری. فراموش نکن اندوه آدمی تنها در آن سوی دنیا ممکن است همه‌ی انسان‌ها را اندوهگین کند و شادمانی یک نفر ممکن است همه را شادمان کند.

غم و شادی انسان ها را می توان از چشمانشان فهمید،
نگاه را نمی توان آرایش کرد.

انسان قطعا 
تنها خودش خواهد فهمید که فراموش میکند یا تظاهر به آن...

انسان ها هر از چند
گاهی می افتند..
از لبه پرتگاه از پا،
از نفس،
از اینور بوم،
از دماغ فیل،
از چاله به چاه،
از عرش به فرش
از چشم؛
از چشم؛
از چشم....

هر انسانی هم جذب اصالت و نجابت نمیشود، انسان باید خودش هم نجیب و اصیل باشد تا چنین صفت‌هایی را در دیگران جست و‌ جو کند.