عروسی فلانیه.
- عروس خوشگله؟ داماد پولداره؟ خودشون و خانواده‌شون چه کاره‌ان؟
و کسی نمی‌پرسه صبور هستن؟ مهربون، باگذشت، دانا، اخلاقی، اهل مطالعه، سختکوش هستن یا نه؟
ارزش‌های واقعی مغفوله همه چیز خلاصه می‌شه در قیافه، دارایی و شغل.

چی شد که وارونه شدیم؟
رسیدیم به دوره ای که به چیزایی افتخار میکنن که یه روزی سبب خجالت بودن
به خیانت میگن تجربه!
به بی تعهدی، سبک زندگی!
به بی اخلاقی، رک بودن!
به فحشا، جسارت!
به دیده شدن، موفقیت!
به سطحی بودن، باحال بودن!
و به هرچرندی که خودشونم ازش ته دل راضی نیستن میگن "خود واقعیم"!

همیشه با رعایت اخلاق حرف بزن چون بیشتر دردسرهای آدم به خاطر زبونشه...

متاسفانه یه اخلاقی دارم که ممکنه از سر دوستی به یه حرف شوخی که بهم گفته میشه بخندم ولی بعدش دیگه از ذهنیت طرف خوشم نیاد و کلا ارتباط رو کمرنگ و قطع کنم.

یه چیزایی هست؛
نه میشه نوشت نه میشه به زبون آورد،
و نه میشه فراموش کرد،
همونا می‌شن چروک های صورت، موهای سفید، سردرد، معده درد،
بداخلاقی های گاه و بیگاه....!
• |.

به نظرم،
آدم‌ها رو رنج‌های مشترک به‌هم وصل میکنه، نه اخلاق‌های مشترک..

کسی که وارد رابطه میشه:

- باید وقت داشته باشه!
- باید اخلاق داشته باشه!
- باید اهمیت دادن بلد باشه!
- باید شعور داشته باشه!
- باید درک داشته باشه!
- باید گذشت داشته باشه!
- باید ادب داشته باشه!
- باید ناز کشیدن بلد باشه!
- باید هول نبودن بلد باشه!
- باید عاشقی بلد باشه!

چقدر این جمله دقیق گفته شده، میگه:

‏نبود زیبایی را اخلاق خوش جبران میکند،
اما نبود اخلاق را هیچ صورت زیبایی
جبران نخواهد کرد!

مار نیشت زده و تو وایسادی همونجا و داری سعی میکنی بهش بفهمونی که نباید تو رو نیش میزد اما نمیدونی که اگه به اون سطح کافی از شخصیت و رشد اخلاقی رسیده بود که از اول نیشت نمیزد.

این اخلاقمو خیلی دوست دارم...
اینکه سر مشکلاتم آدم پررویم!
میشینم غصمو میخورم ناراحتمو میشم اما بعدش جوری بلند میشم و با نسخه جدیدی از خودم ادامه میدم که تا دو روز پیش لب پرتگاه فروپاشی بودم.
آره شاید بزرگترین ویژگیم همین باشه:
ادامه دادن اونم وقتی که ادامه دادن محاله.