"باورت" که بهم بریزد،
میشود "باروت"
جهنم میکند دلت را
اما
کسی نمیبیند
حواست هست چه کرده ای؟
آتش زده ای دلم را
اما
نمیبینی...

ساده از دست ندادم دل پر مشغله را
تا تو پرسیدی و مجبور شدم مساله را

من _ برادر _ شده بودم و برادر باید
وقت دیدار رعایت بکند فاصله را

دهه ی شصتی ديوانه ی يكبار عاشق
خواست تا خرج كند اين كوپن باطله را

عشق ! آن هم وسط نفرت و باروت و تفنگ
دانه انداخت و از شرم نديدم تله را

و تو خنديدی و از خاطره ها جا ماندم
با تو برگشتم و مجبور شدم قافله را ...

عشق گاهي سبب گم شدن خاطره هاست
خواستم باز كنم با تو سر اين گله را

{ عبدالجبار کاکایی }

گذشت آن روزها
که باروت چشمهایم
نم‌کشیده‌‌بود
و جز اشک از آنها نمی‌چکید،
حالا انقدر عشق را در خودم کشته‌ام
که می‌توانم دنیا را به آتش بکشم
سوزاندن دل تو که کاری ندارد!

برایم سیگاری آتش بزن،
میان لبهایم بگذتر...
و دور شو؛
پُــــــــــــــــر از باروتم...

با سوزاندن خود چیزی نخواهیم ساخت
ساختن با سوختن باورهای باروتی است...

آوار کن برمن نبودنت را...!
باروت نه ! با فوت ویرانم !
(احسان افشاری)