من میخواستم تو همه‌ی ”نمیشه“ های خودت رو حل‌ کنی ولی خب شاید جون جنگیدن نداشتی..

شنیدن جمله‌ی میخواستم برات فلان کارو کنم روانیم میکنه عزیزم اگه میخواستی میکردی

یادته؟!
اون شبی رو‌میگم که فک میکردی رسیدی به تهِش همون شبی که تا خود صبح اشک ریختی..
اون شب گذشت و بازم یه زندگیت ادامه دادی، بازم اشتباه کردی، بازم با موقعیت های سخت تر رو به رو شدی ولی هر بار قوی تر از قبل بودی..!
میخوام بگم هر سختی هر چقدرم سخت و تلخ باشه، هر چقدرم ترسناک باشه بالاخره میگذره و تو از پسش برمیایی!
فقط خواستم بهت یادآوری کنم که: باز میشه این دَر صبر کن…

من دلم نمیخواست خیلی چیزارو تجربه کنم، دلم نمیخواست تا اون حد عصبانی و ناراحت بشم، دلم نمیخواست اونجوری ذوقم کور شه، دلم نمیخواست پروانه‌های تیکه تیکه شده‌ی خونی رو بالا بیارم، یا همه‌ی اون حسای قشنگ برام یه کابوس شن، دلم نمیخواست انقدر اذیت شم که الان هرکاری کنم نتونم خوشحال شم، دلم نمیخواست همه‌ ی حِسام له شه و الان بی حس شم، نمیخواستم اینجوری از زندگی درس بگیرم.

خواستم بگم اگه تو نباشی
من مث باب‌اسفنجی بدون پاتریکم :(

♡

میدونی چی میسوزونه؟
اینه که همه‌چی می‌تونست درست باشه،
می‌تونستیم کنار هم باشیم،
می‌تونستیم از پس سختیا بربیایم،
می‌تونستیم یه زندگی بسازیم که خیلیا فقط حسرتشو می‌کشن…
ولی چی شد؟
هیچی… چون تو نخواستی!
فقط همین.
نه تقدیر بود، نه بدشانسی، نه هیچ‌چیز دیگه… فقط خواستنِ تو کم بود.
من هزار بار خواستم،
هزار بار جنگیدم،
ولی یه‌نفره هیچ رابطه‌ای ساخته نمیشه.
تو نمیخواستی…
و من موندم با هزار تا “می‌شد” که هیچ‌وقت نشد . .


. .

«میخواستم لبخند روی لبانت باشم، زمانی که روزگار بر تو سخت می‌گرفت. می‌خواستم آغوشی باشم که در آن خستگی‌ات را در می‌کنی. می‌خواستم شانه‌ای باشم، برای رها شدن اشک چشم‌هایت.»

من فقط می‌خواستم اون توی آتیش زندگیِ من نسوزه ؛ اما آخرش خودش آتیش بزرگ‌تری به قلبم زد .

فقط خواستم بگم که درسته شماها آسیب دیدین، روحی و روانی، ولی دلیل نمیشه به ما هم آسیب بزنین. ماهم قد شما آسیب داریم. بدترش نکنین.

منم میدونم هیچ چیز همیشگی نیست،
ولی من بعضی آدما رو برای همیشه کنارم می‌خواستم.