گفتم ول کن بابا خیلی گرونه، گفت توام گرونی، در لحظه مات و مبهوت موندم، مرا از تصورات خودم نسبت به خودم ارزشمندتر میپنداشت.

می‌مونم خونه می‌گم کاش می‌رفتم بیرون، میرم بیرون می‌گم کاش می‌موندم خونه°-°

از خودم معذرت میخوام برای تمام لحظاتی که باید میرفتم اما موندم

میدونی چی میسوزونه؟
اینه که همه‌چی می‌تونست درست باشه،
می‌تونستیم کنار هم باشیم،
می‌تونستیم از پس سختیا بربیایم،
می‌تونستیم یه زندگی بسازیم که خیلیا فقط حسرتشو می‌کشن…
ولی چی شد؟
هیچی… چون تو نخواستی!
فقط همین.
نه تقدیر بود، نه بدشانسی، نه هیچ‌چیز دیگه… فقط خواستنِ تو کم بود.
من هزار بار خواستم،
هزار بار جنگیدم،
ولی یه‌نفره هیچ رابطه‌ای ساخته نمیشه.
تو نمیخواستی…
و من موندم با هزار تا “می‌شد” که هیچ‌وقت نشد . .


. .

چرا دورت خالی شد؟
- چون پای چیزی که درست بود موندم.

«از زندگیم گذشتی مثل یه سایه…
و من موندم با این سوال که آیا هیچ‌وقت واقعاً مهم بودم؟»
• |.

تو هیچ‌وقت نمی‌تونی بگی من کنارت نبودم،
چون من پیشت موندم حتی وقتی که می‌دونستم باید برم.

میگفت" دلبر بارون که میباره به یادم باش"
میخندیدم میگفتم
"مگه قراره از یادم بری؟! "
میگفت" میترسم روزی برسه که فراموش بشم، من عاشقِ بارونم چون تو هستی"
بهش گفتم" ولی من عاشقِ توام چه بارون بیاد چه نیاد؛ فراموش نمیشی"
نمیدونم الان یاد من هست یا نه؟!
نمیدونم هنوزم عاشقِ بارونه یا نه؟!
اصلا نمیدونم دلبری داره یا نه؟!
اما میدونم که من سرِ حرفم موندم...
هنوزم بارون بباره به یادشم!

شب تا یه جاییش برای خوابیدنه، از یه جایی بعد همش با خودت می‌گی کاش می‌خوابیدم و بیدار نمی‌موندم.

ولی من خیلی منتظر موندم که تو این چند روز یه سراغی ازم بگیری…