غصه چیو میخوری دورت بگردم؟
مگه من مردم که غم بشینه تو چشمای قشنگت؟
مگه مردم غم خونه کنه تو قلبت؟
خودم همه دردات و غماتو به جون میخرم..
خودم سنگ صبورت میشم،
هرچی غم و غصه اس از تو دلت درمیارم
آخه قربونت برم دورِ سرت بگردم
تو که میدونی من میمیرم برات
تا منو داری غم تو دلت نشینه یه وقت..
خُب؟

هیچ وقت آدمایی که همیشه « دورت هستن » رو با آدمایی که همیشه « پشتت هستن » رو اشتباه نگیر.

روزای سخت برای امتحان نیست، برای شناختن آدمای دورته...

چرا دورت خالی شد؟
- چون پای چیزی که درست بود موندم.

احساساتی که الان داری تجربه می‌کنی بخشی از پروسه‌ی پذیرشه؛ تحمل کن، صبوری کن، همه‌اش می‌گذره و دوباره به زندگی برمی‌گردی. فقط یادت نره که برای هر آدمی زمانش متفاوته‌. برای تو هم اتفاق می‌افته؛ شاید کمی دیرتر، شاید کمی دورتر اما بالأخره باهاش کنار میای.

‍ نوشته بود:
" بار عشق را باید انداخت بر دوش کلمات روزمره. مثلا "دیوونه چطوری؟" یک‌جور جمله‌ی عاشقانه است".
اما من گمان می‌کنم بار عشق را باید انداخت بر دوش رفتارها... پرسیدنِ حال آدم‌ها در بی‌وقتی، یا خریدنِ گل‌های بی‌وقت، یا بخشیدن چیزی که دوستش داری، یا ناگهان سر چرخاندن و تلاقی نگاه، یا ایستادن برای رسیدن ماشین و زل زدن به او تا دور و دور و دورتر شود.

آلما توکل

دوستم عاشقته و ممکنه بخاطر همین دوست داشتنش یه روز ازت بگذره ولی من ازت نمیگذرم بابت همه شب‌های نیمه تمومی که بهش هدیه کردی، بابت ذوقی که ازش گرفتی، بابت امید واهی‌ای که بهش دادی، بابت انگیزه‌ای که از زندگیش گرفتی، رفتار تو‌ باهاش حتی روی دوستی ما هم اثر گذاشت و از من هم دورتر شد.

خداروشکر که همدلی چیزیه که میشه یادش گرفت و در خودت پرورش بدی، پس توروخدا همدلی و یاد بگیرین، بدترین ارتباط مربوط با آدماییه که همدلی بلد نیستن، چون حرف میزنی و بی تفاوت رد میشن! و این باعث میشه هم از اون شخص به مرور دلسرد و دورتر بشی و هم اینکه اون شخص هیچوقت نمیتونه یک رابطه گرم و صمیمی بر پایه تبادل عاطفی دوطرفه برقرار کنه.
گاهی فقط با گفتن اره میفهمم چی میگی، کلی حس خوب میتونین در درون طرفتون ایجاد کنین.

دوستان هر روز زیباتر می‌شن و البته دورتر. انگار که نباید هیچوقت با ستاره‌ها دوست شد.

حتما صلاح بوده که کدورت ایجاد شده حالا چون درخت شکوفه داده برم عذرخواهی کنم کدورت رو از بین ببرم؟