اولین واکنشم به دلخوری از آدمها اینه که دیگه جزئیات روزمره‌م رو با ذوق براشون تعریف نمی‌کنم.

دقیقاً همین.

اولین واکنشم به دلخوری از آدم‌ها اینه که دیگه جزئیات روزمره‌م رو با ذوق براشون تعریف نمیکنم.

خزعبلاتِ ذهنِ نیمه بیدارم

اینجا خبری از امید نیست، نه حرفی از انگیزه.
فقط صدای مبهمی از ذهنی خسته، در حال فروپاشی آرام.
شاید این واژه‌ها برای نجات نیستند؛ فقط برای اینکه سقوط، تنها اتفاق نیفتد.

اینجا توهمات روزمره‌ی کسی‌ست که
نمی داند چرا هنوز نفس میکشد..

از نظر روحی نیاز دارم مسایل روزمره زندگیمو برای سروش صحت تعریف کنم بره تو فکر :)

‏از اونجایی که دیگه هیچی پول ندارم، میخوام بلاگر حوزه فقر بشم و از احساسات و روزمره‌های یک فقیر بهتون بگم.

‏کسایی که براتون بی‌مقدمه از زندگی روزمره عکس می‌فرستن دوستتون دارن.️

‍ نوشته بود:
" بار عشق را باید انداخت بر دوش کلمات روزمره. مثلا "دیوونه چطوری؟" یک‌جور جمله‌ی عاشقانه است".
اما من گمان می‌کنم بار عشق را باید انداخت بر دوش رفتارها... پرسیدنِ حال آدم‌ها در بی‌وقتی، یا خریدنِ گل‌های بی‌وقت، یا بخشیدن چیزی که دوستش داری، یا ناگهان سر چرخاندن و تلاقی نگاه، یا ایستادن برای رسیدن ماشین و زل زدن به او تا دور و دور و دورتر شود.

آلما توکل

‏تراپیستم میگفت پی‌ام‌اس اتفاقا فرصت خوبیه تا بفهمی چه موضوعاتی توی روزمره هم داره اذیتت می‌کنه ولی ایگنورشون می‌کنی.

سر تا سر زندگی خلاصه میشه تو دووم آوردن، دووم آوردن موقع راه رفتن‌های طولانی، دووم آوردن تو شب قبل امتحان، دووم آوردن تو دقایقی که چند بار زنگ زدی به مامان و جواب نداده، دووم آوردن تو نگه داشتن رژیمت، دووم آوردن تا آخر ماه با حقوقت، دووم آوردن تو حفظ زندگی روزمره و زنده موندن.

‏شاید ساده به نظر برسه اما حرف زدن از جزئیات روزمره، یکی از نشانه‌های عمیق بودن یک رابطه ست.