خزعبلاتِ ذهنِ نیمه بیدارم

اینجا خبری از امید نیست، نه حرفی از انگیزه.
فقط صدای مبهمی از ذهنی خسته، در حال فروپاشی آرام.
شاید این واژه‌ها برای نجات نیستند؛ فقط برای اینکه سقوط، تنها اتفاق نیفتد.

اینجا توهمات روزمره‌ی کسی‌ست که
نمی داند چرا هنوز نفس میکشد..

هیچکس نمیداند که چقدر خوشبختم
هیچکس دگمه های مرا بازنکرده بود
جز تو که می بستی و باز می کردی
نمی دیدی دگمه آستینت به یقه ام بسته شده
و نگاهت بر لب هام ..
دال یادم رفته بود یا میم؟
بوسیدن که یادم نمی‌رود
بانوی من .️

- عباس معروفی

به آن کسی که بار اندوه
بر شانه‌اش سنگینی می‌کند
بگو آسوده باش که
پروردگارت حالت را می‌داند  🤍.

♡

و کسی چه میداند
آدمی وقتی قلبش را فدای منطقش می‌کند
چقدر میتواند دردناک باشد...

خودت هم نسبت به خود حقی داری
و مهم‌ترینش این است که هر کسی که قدر تو را نمی‌داند، ترک کنی.

با من از اندوهت بگو؛ رنگ موردعلاقه‌ات را هر کسی می‌تواند بداند.

.
من خودم بودم
دستی که صداقت می‌کاشت
گرچه در حسرت گندم پوسید...
من خودم بودم
هر پنجره‌ای که
به سرسبزترین نقطه بودن وا بود
و خدا می‌داند
بی‌کسی از ته دلبستگی‌ام پیدا بود...

#جبران_خلیل_جبران

. .

تو مثل دلبری های پاییز می مانی
آدم نمی داند نگاهت کند
یا کوچه به کوچه عاشقانه در آغوش بگیردت .️.

- امید آذر

♡

‌
حالِ
غرقه
در
دریا،
نداند
خفته
در
ساحل .

. .

بی‌رحم
می‌شود
کسی
که
میداند،
از
ته
دل
دوستش
داری!