خیلیهایمان با یک حرف، به قدر هزار حادثهی مرگبار، زخم برداشتهایم و با یک نگاه بیملاحظهی تحقیرکننده، انگار که بلندمان کردهاند و از فاصلهی چند هزار متری محکم به زمینمان کوبیدهاند و شکستن که هیچ، خرد شدهایم!
ما آدمها تنها گونهی زندهی زمینیم که در نهایت تمدن و حفظ ظاهر انسانی، به وحشیانهترین صورتهای ممکن، روح و روان و شخصیت همدیگر را دریدهایم و نابود کردهایم و جالب اینکه هنوز سرپاییم، باهم دست میدهیم و به هم لبخند میزنیم و همزیستی ظاهرا مسالمتآمیزی هم باهم داریم...
#نرگس_صرافیان_طوفان
پست ها و اس ام اس های مربوط به کلمه ی زیست
عزیزان علاقه مند جهت ارسال جملات خود میتوانند با تلفن همراه به سایت ما وارد شوند تا پس از ثبت نام و ایجاد پروفایل قابلیت ارسال جمله برایشان فعال گردد،
شما میتوانید دوستان جدید در «کپی پیست کن» بیابید :)
چقدر خوب است که میان این همه هیاهوی زندگی،
یکی باشد که تو را دیوانه وار دوست بدارد و تو را به زندگی دلبسته تر کند.
خنده هایش تو را دور کند از این هیاهو و تو برای عاشقانه زیستن او را بهانه کنی.
چقدر خوب است.️
. .
گاهی درد را رها نمیکنیم
چون درد، آخرین حلقه اتصالمان به چیزیست که از دست داده ایم…
آرزوها را دوست ندارم.
دوست ندارم آرزویی داشته باشم!
دوست ندارم تمام زندگیام معطلِ رسیدن شود!
آرزوها آدم را بردهی خود میکنند!
آرزو ، رهایی را میگیرد وُ انتظار میدهد!
چه مضحک! انتظار برای چه دقیقاً؟
شگفتیهای زیستن برای ادامه دادن کافی نیست؟!
اصل، بر « نشدنِ» خواستههاست!
اگر شد خوب است. زندگیاش میکنم! با تمامِ وجود !
اما نمیجنگم برای چیزی!
جنگ برای رسیدن و تصاحب خریت است!
زن، پول، مقام!
ندیدهام کسی را با داشتههایش دفن کنند!
.علی سلطانی
شاید خوبیِ نداشتنِ امید این است
که انسان هیچگاه ناامید نمیشود
و این چیزیست که این روزها
بیشتر از امید به آن نیازمندیم:
نا امید نشدن.
من آنقدر زیاد رویا بافتهام و کمتر زیستهام، که گاهی سهسالهام. اما روز بعد اگر خوابی که دیدهام محزون باشد سیصد سالهام؛ تو اینطور نیستی؟ در لحظاتی به نظرت نمیرسد که در آستانهی آغاز زندگی هستی و زمانی دیگر سنگینی چندین هزار قرن را روی دوش خود حس نمیکنی؟
میدونین چی دردناکه؟تنهایی اگزیستانسیال. اینکه ما میشینیم یه سریال رو میبینیم و فکر میکنیم وای کاش منم یه اکیپ ٦ نفره ی همیشگی داشتم.ولی وقتی وارد دنیای واقعی میشی میفهمی یکی از همون آدما توی تنهایی مُرده و این تنها بودن یه واقعیت انکار ناپذیره…هممون تنهاییم؛ از درون و در نهایت.
غمگینم؛
برای مرد یا زنی که تا پایان عمر کنار آدمِ اشتباه زیست، در حالی که میتوانست معشوقهی آدمِ درستی باشد.
من غمگینم؛
برای تمامِ لبخندهای نزده و دوستت دارمهای نشنیده و سفرهای نرفته و چشمهای از برق اشتیاق ندرخشیده و یک عمر انتظار و حسرت و آرزوی نزیسته!
بیایید عبارت "ببخشید من امروز تمایل به زیستن ندارم" رو در مکالمات روزمره عادی سازی کنیم
شب دوباره همانیم؛ آزرده، غمگین، تنها و ترسیده از دنیا! حتی اگر تمام روز، در قویترین حالات ممکن یک انسان زیسته باشیم..