‏یکی از استادامون میگفت : نباید برات مهم باشه که برای کی و چرا مهم هستی، وگرنه سعی میکنی برای"مهم‌ موندن"به خواسته ی دلِ اون رفتار کنی نه دلِ خودت.

مشاورم همیشه یه چیز جالبی میگفت،
میگفت هیچکس نمیتونه خونه تورو بهم بریزه مگر اینکه خودت بهش کلید داده باشی.

اگه به کسی خوبی کردیو قدرشو
ندونست اشکالی نداره، امروز یه
جمله‌ی خوندم که عجیب به دلم
نشست، میگفت:
"خوبی ‌های ما را فقط کسانی
می‌بینند که خودشان خوب‌اند.
می‌دانی چرا؟
چون آدمیزاد هرچه در ذات خودش
باشد در دیگران زودتر پیدا می‌کند."

ولی کاش یکی بود بهم میگفت:
"بشین رو به روم از چیزایی که فکر میکنی
واسه هیچکس مهم نیست و هیچکس
نمیفهمه برام بگو
واسه من مهمه، من میفهمم!...

The bug of adulthood is there when you see that you have become like the person that you said all your childhood that I will not look like when I grow up.

باگ بزرگسالی هم اونجاست که میبینی شبیه کسی شدی که تمام کودکیت میگفتی بزرگ شدم شبیه‌ش نمیشم.

یه روانشناس میگفت: هیچوقت "مریض های واقعی" پیش ما نمیان، بلکه کسانی که از دست مریض های واقعی مریض شدن، بهمون مراجعه میکنن!

میگفت،
باور کن که دلیل تغییر رفتار ناگهانی آدما جز این دو مورد نیست:

یا به چیزی که ازت میخواستن رسیدن،
یا مطمئن شدن که دیگه بهش نمیرسن...

میگفت، چقدر اشتباهی با آدم‌هایی حرف زدیم که هیچ تمایلی به شنیدنمون نداشتن؛
و چقدر اشتباهی خودمون رو از
آدم‌هایی دریغ کردیم که مشتاقِ
گوش دادن به حرفا و درد و دلامون بودن ...! ؛)

خیلی حق.

قبلا
میگفتم
براش
میمیرم
الان
خودش
برا
من
مرده!

میگفت من بتمنم...
ولی دروغ میگفت!
پرنسسعلی بود

......