خزعبلاتِ ذهنِ نیمه بیدارم

اینجا خبری از امید نیست، نه حرفی از انگیزه.
فقط صدای مبهمی از ذهنی خسته، در حال فروپاشی آرام.
شاید این واژه‌ها برای نجات نیستند؛ فقط برای اینکه سقوط، تنها اتفاق نیفتد.

اینجا توهمات روزمره‌ی کسی‌ست که
نمی داند چرا هنوز نفس میکشد..

هستی یه قهوه بزنیم؟
‏ترجمه : من در مرز فروپاشی کاملم ، اگه همو نبینیم نمی‌‌دونم چه بلایی سرم بیاد .️🤎

♡

شدیدترین شکل تنهایی، زمانی‌ست که انسان فروپاشی دنیایش را تماشا می‌کند و جز خیره ماندن، هیچ کاری از دستش برنمی‌آید.

‏با همدیگه مهربون باشین حتی اندازه یه پیام در مجازی. شما نمی‌دونین کدوم ادم رو لبه پرتگاه فروپاشی ایستاده !

در پشت سکوت ها و لبخندها، روان هایی هست فروپاشیده! آدمها شکننده تراز چیزی هستن که ما فکر میکنیم.

این اخلاقمو خیلی دوست دارم...
اینکه سر مشکلاتم آدم پررویم!
میشینم غصمو میخورم ناراحتمو میشم اما بعدش جوری بلند میشم و با نسخه جدیدی از خودم ادامه میدم که تا دو روز پیش لب پرتگاه فروپاشی بودم.
آره شاید بزرگترین ویژگیم همین باشه:
ادامه دادن اونم وقتی که ادامه دادن محاله.

همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

هستی یه قهوه بزنیم؟
ترجمه : من در مرز فروپاشی کاملم
اگه همو نبینیم نمی‌دونم چه بلایی سرم بیاد .️.

در روابط سمی، همه‌چی تنها ۱۵ دقیقه قبل از فروپاشی، خوب به نظر می‌رسه

وقتی درحال فروپاشی بودی کی نجاتت داد؟؟