انگار حال هیچکس خوب نیست. لااقل کسانی را که ما می‌شناسیم و می‌بینیم. همۀ ایرانی‌ها. همه منتظرند و همه از انتظار خسته شده‌اند. مثل آدم‌هایی هستیم که بیرون قفس ایستاده‌ایم. یک قفس عظیم...

- شاهرخ مسکوب؛ روزها در راه


. .

Among all my lost; I still have an insider who stands stubbornly at my feet

میان تمامِ از دست رفته‌هایم؛ هنوز خودی دارم که سر سختانه پای من ایستاده است‌

وَ...

میانِ تمامِ
از دست رفته‌هایم هنوز خودی دارم که
سر سختانه پای من ایستاده است‌.

- چه‌طور بگویم؟ مثل این است که شب تک‌و تنها روی عرشه‌ی کشتی ایستاده باشی و یک‌مرتبه پرت بشوی وسط اقیانوس.

من هستم؛
هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم.
که تو شکستات دستتو محکمتر بگیرم.
تو هیچوقت منو روبه‌روی خودت نمی‌بینی.
من همیشه همینجام، کنارت.
هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی،
تو پستی یا بلندیش،
تو روشن ترین یا تاریک ترین قسمتش،
تو تنها نیستی من کنارتم.


عصرتون دلربا

اتفاقا از سختی‌هایت بگو، از رنجی که داری می‌کشی، از مسیری که صبر و طاقتت را بریده و از هردفعه‌ای که زمین خورده‌ای و به هزار تکاپو ایستاده‌ای.
بگذار در جریانِ سخت کوشی و تاوان‌های سنگینِ پرداخته‌ات باشند تا روزی که به هدفت رسیدی؛ بگویند نوش جانش، باید می‌رسید!
اتفاقا از سختی‌های مسیرت حرف بزن تا آسانیِ مقصدت در ذهنشان ناعادلانه نیاید!

#نرگس_صرافیان_طوفان

بعضیا یه کارایی میکنن که آدم دلش میخواد یه ساعت ایستاده براشون کف بزنه و بعد بگه دمت گرم ! عجب بی شعوری بودی و نشون نمیدادی.

این نوشتهٔ نرگس صرافیان طوفان واقعاً خوندنیه؛ نوشته:

«من از کنار ساحل چند صدف با خودم آوردم و نمی‌دانستم که سرپناه خرچنگ‌هاست!
او مرا تنها گذاشت و نمی‌دانست که حضورش بزرگترین دلخوشی و پناهگاه روزهای سخت من است!
من به دوستم گفتم فعلا فرصت شنیدن حرف‌هایش را ندارم، در حالی که او همان لحظه لبه‌ی پرتگاه امیدواری جهانش ایستاده‌بود و عمیقا نیاز داشت با کسی حرف بزند.
ما آدم‌ها، همیشه نا آگاهانه جدی‌ترین آسیب‌ها را به هم می‌زنیم، بی‌آنکه حتی متوجه باشیم...
وقت‌هایی که قلبت از حرف یا رفتار کسی شکست؛ حکایت خرچنگ‌ها را به یاد بیاور و در نظر داشته‌باش که شاید طرف مقابلت حتی خبر نداشته که تو در مقابل فلان حرف یا رفتار او تا چه اندازه آسیب‌پذیر و شکننده بوده‌ای

یه جا هم "ابراهیم گلستان" نوشته بود:

"تو که در وسطِ دنیا نایستاده‌ای و حوادثِ دنیا که فقط به خاطرِ تو روی نمی‌دهد… تو تنهایی.
تو تنهایی و آرزویت آتش گرفته است…"

همون.

به قول فروغ فرخزاد که میگه:در ظاهر روی پاهایم ایستاده‌ام. گاهی می‌خندم و گاهی گریه می‌کنم. ‏اما حقیقت این است که خسته هستم. ‏می‌خواهم فرار کنم. می‌خواهم بروم و ناپدید شوم....

.࿐