بعضیا یه کارایی میکنن که آدم دلش میخواد یه ساعت ایستاده براشون کف بزنه و بعد بگه دمت گرم ! عجب بی شعوری بودی و نشون نمیدادی.

این نوشتهٔ نرگس صرافیان طوفان واقعاً خوندنیه؛ نوشته:

«من از کنار ساحل چند صدف با خودم آوردم و نمی‌دانستم که سرپناه خرچنگ‌هاست!
او مرا تنها گذاشت و نمی‌دانست که حضورش بزرگترین دلخوشی و پناهگاه روزهای سخت من است!
من به دوستم گفتم فعلا فرصت شنیدن حرف‌هایش را ندارم، در حالی که او همان لحظه لبه‌ی پرتگاه امیدواری جهانش ایستاده‌بود و عمیقا نیاز داشت با کسی حرف بزند.
ما آدم‌ها، همیشه نا آگاهانه جدی‌ترین آسیب‌ها را به هم می‌زنیم، بی‌آنکه حتی متوجه باشیم...
وقت‌هایی که قلبت از حرف یا رفتار کسی شکست؛ حکایت خرچنگ‌ها را به یاد بیاور و در نظر داشته‌باش که شاید طرف مقابلت حتی خبر نداشته که تو در مقابل فلان حرف یا رفتار او تا چه اندازه آسیب‌پذیر و شکننده بوده‌ای

یه جا هم "ابراهیم گلستان" نوشته بود:

"تو که در وسطِ دنیا نایستاده‌ای و حوادثِ دنیا که فقط به خاطرِ تو روی نمی‌دهد… تو تنهایی.
تو تنهایی و آرزویت آتش گرفته است…"

همون.

به قول فروغ فرخزاد که میگه:در ظاهر روی پاهایم ایستاده‌ام. گاهی می‌خندم و گاهی گریه می‌کنم. ‏اما حقیقت این است که خسته هستم. ‏می‌خواهم فرار کنم. می‌خواهم بروم و ناپدید شوم....

.࿐

‌‌‌‌‌‌‌‌‌
من امروز ایستاده ام و براے ایستادنم بارها زمین خورده ام...

‌‌‌‌‌‌‌‌
•❥•♡ ♡•❥•

در عجیب ترین جای تاریخ
ایستاده ایم ؛
کاش کسی مارا بنویسد...

ωσяк σи вєιиg ιи ℓσνє ωιтн тнє ρєяѕσи ιи тнє мιяяσя ωнσ нαѕ вєєи тняσυgн ѕσ мυ¢н вυт ιѕ ѕтιℓℓ ѕтαи∂ιиg

روی عاشق شدن آدمی که توی آینه است کار کن کسی که از خیلی چیزا عبور کرده و هنوز ایستاده🤍.

「♡」

فروغ فرخزاد
در یکی از نامه هایش میگوید:
"در ظاهر روی پاهایم ایستاده ام.
گاهی میخندم و گاهی گریه میکنم.!
اما حقیقت این است ک خسته هستم.
میخواهم فرار کنم‌.
میخواهم بروم گم بشوم..."

. .

در بی‌نهایتِ تاریکیِ سردابی مسکوت و نمور گیر کرده‌ام و دنبال نور می‌گردم. نمی‌دانم دقیقا در کدامین نقطه ایستاده‌ام اما می‌دانم که چیزی عظیم‌تر از کوه و وسیع‌تر از دریا روی دوشم سنگینی می‌کند و به هر سو که می‌تازم به دیوار می‌رسم.

#نرگس_صرافیان_طوفان


. .

زمانه سیاه سپری می شود، روشنایی بر آستانه ایستاده است، باران می نشیند، آسمان صاف خواهد شد، آرامش خواهد رسید و شوربختی‌ها پایان می‌گیرد. اما تا این همه در رسد، چه رنج‌ها که بر ما نخواهد رفت!

-استفان تسوایگ