"- آدم مغروری هستی؟
- نه چطور؟
- چون نگفتی دو قدم اونطرف نرو، یکم بیشتر بمون.
- وقتی تشنه به عشق ایستاده بودم درست سر پله‌ی اول، این تو بودی که چمدون سفر بستی. آدمی که می‌خواد بره دل رفتن رو داره. الآن نره، یک‌ماه بعد، یک‌ماه بعد نره، یک‌سال بعد.
- ولی منتظر بودم بگی نرو. بمون، یکم بیش‌تر بمون.
- الآن دیره؟
- الآن دیره.
- چرا؟
- آدم مغروری هستی. آدم‌های مغرور می‌بازن، به همه‌چی، از همه بدتر به عشق‌شون. ما دوتا بازنده‌ایم، یکی توی لباس عاشقی، و اون یکی توی جلد غرور."

برای رهایی از چیزی که هنوز وقتش نرسیده زور نزن، وقتش که برسه رها میشی، عجله ی بیش از حد برای رها شدن از چیزی، بدتر وارد اسارت بیشترت میکنه تا رهایی.

حالتی وجود داره به نام حالت «کاش سکوت کرده بودم»، که به‌مراتب از حالت «کاش این رو هم گفته‌بودم» بدتر و غم‌انگیزتره.

#‌‌تیکه

گاهی وقت‌ها
حسادت رفیق از رقابت رقیب بدتره :)

یکی از بدترین عادت‌های من اینه که به دیگران اهمیت می‌دم، حتی اگر بارها و بارها بهم آسیب برسونن.

شاید همین لحظه ات، آخرین لحظه خوب زندگیت باشه! همیشه بدتر از لحظه حال هم وجود داره.

تو ایران اینجوریه که روزهای تعطیل بدتر از روزهای کاریه، چون زمان آزاد بیشتری داری که به بیچارگیهات فکر کنی…

خداروشکر که همدلی چیزیه که میشه یادش گرفت و در خودت پرورش بدی، پس توروخدا همدلی و یاد بگیرین، بدترین ارتباط مربوط با آدماییه که همدلی بلد نیستن، چون حرف میزنی و بی تفاوت رد میشن! و این باعث میشه هم از اون شخص به مرور دلسرد و دورتر بشی و هم اینکه اون شخص هیچوقت نمیتونه یک رابطه گرم و صمیمی بر پایه تبادل عاطفی دوطرفه برقرار کنه.
گاهی فقط با گفتن اره میفهمم چی میگی، کلی حس خوب میتونین در درون طرفتون ایجاد کنین.

‏داشتن امنیت عاطفی تو روابط خیلی مهمه، اینکه حتی وسط بدترین بحث‌ها و دعواها، هر دو طرف میدونید که قرار نیست ترک بشید و بعدش همه چیز تموم بشه.

بلاتکلیفی بدترین حس دنیاس.
اونجایی که نمیدونی اون رفتار واقعیه یا فیک …
.