خستگیِ روانی،
وقتیه که مدام داری خودتو جمع‌وجور می‌کنی
تا دیگران از هم نپاشن.

اولین بار که کم میاری! گریه میکنی ،
دومین بار ؛ به رفیقت میگی ،
سومین بار ؛ سعی میکنی خودت حل کنی!
چهارمین بار؛ میریزی تو خودت!
پنجمین بار ؛ روانی میشی!
ششمین بار ؛ بی احساس میشی!
آخرین بار ؛
دیگه هیچی برات مهم نیست...!

‏تا میام سلامت روانمو‌ پیدا کنم یه روانی پیدا میشه برش میداره با خودش میبره.

بعضی اوقات انقدر از طرف احساسات خودت لبریزی که دیگه جایی برای احساسات دیگران نداری، همینجوریشم نصف انرژی روانیت بخاطر شکستنت از بین رفته و با بقیه باقی مونده باید خودت رو بسازی.

همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

Jealous? I am with the one I love
I am more emotional than jealous.

حسود؟ من سر اونی که دوسش دارم
روانی‌ام بیشتر تا حسود.

Spend more time with people who are good for your mental and emotional health…

وقت بیشتری رو با افرادی بگذرون که برای سلامت روحی و روانیت مفید هستن…

ببینید دیگه شما انسان با روان سالم پیدا نمیکنید، صرفا آدمیو پیدا کنید که نوع اختلال روانیش براتون قابل تحمل باشه.

رنجِ همدیگه‌رو محترم بشماریم،
ظرفیتِ روانی و عاطفی هرکدوم از ما متفاوته.

فشار روانی..؟
-اونجایی که موهاتو میشوری میبینی تو دستت یه گوله مو جمع شده.