یکی از خصلت‌های عجیبی که دارم اینه که وقتی آدم‌ها بهم بدی می‌کنن یا با رفتارشون رومخم می‌رن همون لحظه چیزی نمی‌گم، طوری رفتار می‌کنم انگار هیچی نشده اما عقب ذهنم دارمش، بعد هی جمع می‌شه، هی جمع می‌شه، یهو طرف رو بدون هیچ حرفی از زندگیم پاکش می‌کنم، شاید طرف فکر کنه بی‌دلیله ولی من کلی دلیل بابتش از قبل تو ذهنم دارم.

نمیدونی بابت داشتنت چقدر خوشحالم نه؟! تو قشنگ ترین تافته جدا بافته ی دنیایی واسم. هدیه ی طبیعت به پاس تمام رنجهایی که کشیده یا مثلا نوبرونه‌ی درخت ارزو از سمت پری، یا شایدم دعای غریبه ای که خودم نشنیدمش‌. در هر صورت تو جادویی ترین بخش منی؛ میگم بخش من چون برای یه شخص جدا بودن زیادی بهم نزدیکی!! هیچوقت به همیشگی بودنم شک نکن، چون گره های قلب من فقط به دست خودت باز میشن بمون، بمون بمون؛ اندازه ی تموم ادم ها بمون. با عشق برای رویایی ترین چشم های دنیا!

وقتی با رفتارت ذوقِ یک‌نفر و کور می‌کنی، دیگه حق نداری بابتِ سرد شدنش شاکی بشی!

خدایا بابت همه چیزایی که
به صلاحمون نبود و نشد شکرت
حتی اگه ازت شاکی شدیم
حتی اگه غُر زدیم
و حتی اگه براش گریه کردیم 🤍

من فقط تظاهر میکنم که پذیرفتم عشق برای من نیست، نپذیرفتم، بابتش غمگینم، ولی واقعیت اینه که دارم سعی میکنم عادی زندگی کنم و بهش فکر نکنم، گاهی حس میکنم شاید مشکل از منه، شاید زمانش نرسیده، نمیدونم، فقط میدونم هنوز ته دلم یه جای خالی هست که نمیتونم انکارش کنم.

‏من خودم دیدم که با تمام وجودت برای افتادن از چشم‌هام تلاش کردی، پس امروز هیچ حقی نداری بابتش تردید کنی یا گله‌ای داشته باشی، این راه رو خودت رفتی، این نتیجه رو هم خودت ساختی.

در این لحظه از زندگیم، از همه جهت، از همه نظر و از همه بابت، متحمل فشار روانی‌ام.

ب شدت از خودم بابت تصمیمات درستی ک‌ میگیرم اما بعد اسیر احساساتم میشم و کار غلط رو انجام میدم ناراحتم...

اینکه راحت میتونم کسی و کنار بذارم و بابتش خم به ابروم‌ نیارم بهترین بلاییه که سرم اومده.

به آدمایی که راحت همه چی رو کنار میزارن حسودیم میشه
چون من تا خودم رو بابت قضیه‌ای ذره ذره نابود نکنم ول کن نیستم "