𝙏𝙝𝙚𝙨𝙚 𝙙𝙖𝙮𝙨 𝙖𝙧𝙚 𝙛𝙖𝙠𝙞𝙣𝙜. 𝙋𝙧𝙚𝙩𝙚𝙣𝙙𝙞𝙣𝙜 𝙩𝙤 𝙗𝙚 𝙪𝙣𝙞𝙢𝙖𝙜𝙞𝙣𝙖𝙩𝙞𝙫𝙚, 𝙩𝙤 𝙧𝙚𝙟𝙤𝙞𝙘𝙚 𝙩𝙝𝙖𝙩 𝙣𝙤𝙩𝙝𝙞𝙣𝙜 𝙢𝙖𝙩𝙩𝙚𝙧𝙨 𝙖𝙣𝙮𝙢𝙤𝙧𝙚.𝘽𝙪𝙩, 𝙝𝙤𝙬 𝙝𝙖𝙧𝙙 𝙞𝙩 𝙞𝙨 𝙩𝙤 𝙡𝙤𝙨𝙚 𝙩𝙝𝙞𝙨 𝙨𝙝𝙤𝙬.…

این روزهایم به تظاهر میگذرد. تظاهر به بی خیالی ، به شادی به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست.اما، چه سخت میکاهد از جانم این نمایش…

من فقط تظاهر میکنم که پذیرفتم عشق برای من نیست، نپذیرفتم، بابتش غمگینم، ولی واقعیت اینه که دارم سعی میکنم عادی زندگی کنم و بهش فکر نکنم، گاهی حس میکنم شاید مشکل از منه، شاید زمانش نرسیده، نمیدونم، فقط میدونم هنوز ته دلم یه جای خالی هست که نمیتونم انکارش کنم.

من همچنان تظاهر به دست و پا زدن می‌کنم ، در حالی که تنها کاری که واقعاً می‌کنم غرق شدنه ، به سختی سرم رو بیرون از آب نگه می‌دارم :).

" کتاب ما تمامش می‌کنیم نوشتهٔ کالین هوور "

♡

این عادت تظاهر ب قوی بودن، غمگین نشدن، بی‌تفاوت بودن بالاخره ی جایی کار دست آدم میده، احساساتی ک ب زور چپوندیش تو ی کمد و فکر کردی دیگه تموم شده...

عمیقا خسته‌ام.

‏قشنگترین دیسبک تاریخ رو ‎افشین یداللهی زده:
تا آخر عمر
درگیر من خواهی بود
و تظاهر میکنی که نیستی...
من میدانم به کجای قلبت شلیک کردہ ام
تو دیگر خوب نخواهی شد..

من میتونم تظاهر کنم که ناراحت نشدم ولی جالبه تو هم خیلی خوب میتونی وانمود کنی که باعثش نشدی.

تو دیر جواب میدی تا تظاهر کنی اهمیت نمیدی من زود جواب میدم چون واقعا اهمیت نمیدم

روز هایم به تظاهر بر سرخوشی می‌گذرد و شب هایم به جان کندن و مردن...

پرسید : زندگی چطوری میگذره؟!
گفتم : این روزهایم به تظاهر میگذرد ...
تظاهر به بی خیالی ، به شادی ؛ به اینکه دیگر هیچ چیز مهم نیست !
اما چه سخت میکاهد از جانم این نمایش ...

انسان قطعا 
تنها خودش خواهد فهمید که فراموش میکند یا تظاهر به آن...