هر گندی که تو زندگیم میزنم باز یادم میاد به چه آدم‌های بیخودی اجازه و قدرت دادم تا زخمیم کنن، شرمنده قلبم میشم و حالم از خودم به هم میخوره اون اشتباهه مثل یه زخمه ک با کوچکترین تحریکی سر باز میکنه و روانیم میکنه.

درد بعضی زخمها واسه اینه که کسی نمی فهمه داری باهاشون می جنگی...>>

هیچ وقت برای زخمهای زندگی ات پیش کسی ناله نکن ،زخم به جز صاحبش  برای کسی درد ندارد.

من هیچوقت هیچکس رو زشت ندیدم
همه برای من زیبا بودن جز آدمایی که زبونشون شیرین و مغزشون کثیف و زشت بود
صورتشون زیبا اما از درون سیاه و چرک بودن
متاسفانه این موضوع باعث میشد تا مدتی کم یا زیاد با آدم هایی سلام علیک داشته باشم که زیبا هستند اما ظاهری درونشون زمانی برام نمایان میشد که آسیبی بهم رسیده بود
و من پر از زخم بودم پر از زخمهای بزرگ و کوچیک جای زخم‌ها فرق میکرد هر چقد که بین درون و بیرونش فرق بیشتری بود زخم ها بزرگ تر بودن
این اتفاق های پی در پی باعث شد
از زیبایی آدما از دور لذت ببرم...

زان همه زخمه که بر تار دل ما زده دوست
حاصل این نغمه ی عشق ست که در دفتر ماست

‏به بعضی از زخمها باید هر روز نمک بزنی که تازه بمونن.تا دوباره راهو اشتباه نری…

یه قسمتی از بزرگسالی اونجاست که میفهمی زندگی منتظرت نمیمونه.
بعد هر شکست باید خودت تیکه‌هات رو از زمین جمع کنی و با زخمهات ادامه بدی، تو مسیر که حرکت کنی کم کم دوباره ترمیم میشی!
زندگی با هر اتفاقی در جریانه پس تو هم باید ادامه بدی.



. .

بهترین تعریف عشق که تا امروز خوندم اینه:
"در چشمهای اونی که ادم شماست، شما یک قطعه هنری هستید. زخمهای شما شبیه یک داستان هستند نه یک اشتباه. سکوت و کم حرفی شما عجیب نیست و فهمیده می‌ شه. در چشمهای اون ادم، شما لازم نیست کوچک بشین تا دوست داشته بشین."

امیدوارم یکی بیاد تو زندگیت
زخمهای روحت رو ببوسه .️

قوی بودن اجبار نالازمه . تعریف نیست ، گلاویز شدن دائمی با زخمه.قوی نه ، فقط می‌خواستم خوشحال باشم :)