هرکس
در
حالِ
جنگیدن
با
غمی
است
که
ما
از
آن
خبر
نداریم!


. .

‏تا یه سنی فک میکنی بابا اشتباه کرده، بعدتر میگی نه، مامان کم گذاشته!
اما وقتی واقعا بزرگ میشی،
میفهمی هیچ‌کدوم بلد نبودن چی درسته!
هر دو با زخمای خودشون جنگیدن و تو شدی نتیجه‌ی اون جنگ ناتموم.
از یه جایی به بعد، دیگه تقصیر اونا نیست،
تصمیم با توئه؛
زخما رو ادامه بدی، یا درمانشون کنی!

پارتنرت خودش باید ارزشت رو بدونه، خودش باید بفهمه وقتی تو هستی خیلی کارها می‌رن تو لیستِ اضافه کاری. نه این‌که بدویی، بجنگی، حرص بزنی تا ثابت کنی جایگاهت‌رو.

یادآوری: برای کسی که دوستتون داره بجنگید، ولی برای اینکه کسی دوستتون داشته باشه؛ نه.

تا یه سنی فکر میکنی بابا اشتباه کرده بعدتر میگی نه مامان کم گذاشت، اما وقتی واقعا بزرگ میشی میفهمی هیچ کدوم بلد نبودن چی درسته، هر دو با زخم‌های خودشون جنگیدن و تو شدی نتیجه اون جنگ ناتموم، از یجایی به بعد تقصیر اون‌ها نیست تصمیم با توعه زخم‌ها رو ادامه بدی یا درمانشون کنی.

درد بعضی زخمها واسه اینه که کسی نمی فهمه داری باهاشون می جنگی...>>

خسته نبودم فقط دیگه ارزش جنگیدن نداشت.

من میخواستم تو همه‌ی ”نمیشه“ های خودت رو حل‌ کنی ولی خب شاید جون جنگیدن نداشتی..

گفت: مرا نجنگیده باختی ،
این باخت ، تا ابد قلبت را خواهد سوزاند ...

گفت
مرا
نجنگیده
باختی
این
باخت
تا
ابد
قلبت
را
خواهد
سوزاند