متاسفانه من هیچوقت نمیتونم کسی رو کنترل کنم، مرد من باید بدونه چطوری خودش رو کنترل کنه وگرنه اون اصلا مرد من نیست.

متاسفانه دیگه کسی بهم وایب امن بودن نمیده،به همه آدما شک دارم :)

متاسفانه وقتی از یکی خوشم میاد، تبدیل میشم به خجالتی ‌ترین و بی‌مزه ترین درونگرای دنیا.

من وارد رابطه نمیشم چون دلم چیزهای نصفه نیمه نمیخواد، دلم میخواد اگه وارد رابطه شدم تایم گذروندم، اخلاق خوبم، رفاقتم، مهربونیم و همه چیز زندگیم فقط برای اون ینفر باشه ولی متاسفانه این روزها هیچکس جنبه این رو نداره.

متاسفانه ما به راحتی به چیزهای خوبی که در زندگی داریم عادت می‌کنیم، قدر نمی‌دونیم و بعد به راحتی از دستشون میدیم….:)

من هیچوقت هیچکس رو زشت ندیدم
همه برای من زیبا بودن جز آدمایی که زبونشون شیرین و مغزشون کثیف و زشت بود
صورتشون زیبا اما از درون سیاه و چرک بودن
متاسفانه این موضوع باعث میشد تا مدتی کم یا زیاد با آدم هایی سلام علیک داشته باشم که زیبا هستند اما ظاهری درونشون زمانی برام نمایان میشد که آسیبی بهم رسیده بود
و من پر از زخم بودم پر از زخمهای بزرگ و کوچیک جای زخم‌ها فرق میکرد هر چقد که بین درون و بیرونش فرق بیشتری بود زخم ها بزرگ تر بودن
این اتفاق های پی در پی باعث شد
از زیبایی آدما از دور لذت ببرم...

متاسفانه از یه جایی به بعد باید این حقیقت رو بپذیریم که “آدما حق انتخاب دارن” و شما ممکنه حتی انتخاب اول عزیزترین‌ هاتون نباشین.

‏متاسفانه زود سین زدن دیگه نشونه احترام نیست
ترس بی‌برقی و شارژ گوشیه ..

گاهی با خودم میگم کاش آدم بی‌تفاوتی بودم، مثل کسی که رفتار دیگران برایش اهمیت ندارد اما متاسفانه آدم حساسی‌ام، زود میرنجم و بیشتر از هر چیزی که باید درگیر فکر و خیال میشم.

متاسفانه دنیا پر از تقلیده ، پر از آدم هایی که بجای اینکه خودشون باشن ، دوست دارن شبیه همدیگه بشن.