خانم‌ها ، اگه مردی دارید که باهاتون خوبه ، همه چیز رو برای دوستاتون تعریف نکنید.

اگه براتون مهمم بهم بگین، ثابت کنین، ابراز کنین، من نمیتونم با دوری‌هاتون دوستی کنم.

تو انتخاب پارتنر به اینکه خوش سلیقه و حامی باشه، ذوق شنیدن حرف‌هاتون رو داشته باشه و احساساتتون رو سرکوب نکنه بیشتر دقت کنید تا به قد و ظاهر.

‏اگه ناراحتم کنید دیگه مکالمه رو باهاتون ادامه نمیدم و مکانیزم باشه فعال میشه.

اگه یه رابطه‌ای که به انتهای خط رسیده رو تموم کنید، تلاش‌هاتون هدر نمیره، اما اگه بخاطر تلاش‌هایی که کردید یه رابطه اشتباه رو ادامه بدید، عمرتون هدر میره.

اگه با من در ارتباط هستین بدونین که اگه یه روز به هر دلیلی دیگه با هم دوست و در ارتباط نبودیم از من هیچ آسیبی بهتون نمیرسه و تمام حس‌ها، حرف‌ها و لحظه‌هاتون پیش من جاشون امنه.

متاسفانه از یه جایی به بعد باید این حقیقت رو بپذیریم که “آدما حق انتخاب دارن” و شما ممکنه حتی انتخاب اول عزیزترین‌ هاتون نباشین.

وقتی تیکه کلام هاش میشه تیکه کلام هات، نوع خندیدنتون شبیه به هم میشه، نوع حرف زدنتون، نوع رفتارتون، علایق و سلیقه هاتون یکی میشه؛ در واقع دارین وارد یه لِول جدیدی فراتر از صمیمیت میشید، شما دارید با هم یکی میشید و حقیقتاً این یکی از زیبا ترین چیزاییه که میتونه برای هر دو نفر اتفاق بیفته.

یه درونگرا تو دلش باهاتون حرف میزنه، فحش میده،‏ متنفر میشه، دوستتون داره، گریه میکنه، میخنده، قضاوت میکنه، خودش رو برای قضاوت سرزنش میکنه، قهر میکنه، آشتی میکنه، جوابتون رو میده و با خودش ساعت‌ها کلنجار میره، فقط تو دلش و شما فقط میبینید که اون داره بهتون ‏لبخند میزنه.

میدونی دست خودم نیست، من ناراحت بشم، دلم بشکنه، ذوقم کور بشه، دیگه نمیتونم به چشم‌هاتون نگاه کنم، نمیتونم ارتباط قبلیم رو همچنان باهاتون حفظ کنم، من سرد میشم، جدی میشم، دور میشم.