‏من واقعا زندگیم نابود شده، استرسم چندین برابر شده، قهوه خوردنم هزار برابر شده، از اونور لرزش دست‌هام و سر دردهام شونصد هزار برابر شده، پرخاشگرتر شدم، بیحوصله شدم، با هر چیزی گریه میکنم و مثل چی نگران آشناها و حتی غریبه‌هام، در حالیکه من الان باید به سمت آرزوهام میدوییدم.

واقعا جات خالیه، دلم نمیخواد هیچکس پیشم باشه، ولی وقتی به این فکر میکنم که اگه تو بودی باز هم دلم نمیخواست؟ میبینم میخواست.

من واقعا غمگینم، کار میکنم، ورزش میکنم، معاشرت میکنم، آرایشگاه میرم، به خودم میرسم، ولی جونم غمگینه، جونتون غمگین بوده؟ میفهمید چی میگم؟

من همچنان تظاهر به دست و پا زدن می‌کنم ، در حالی که تنها کاری که واقعاً می‌کنم غرق شدنه ، به سختی سرم رو بیرون از آب نگه می‌دارم :).

" کتاب ما تمامش می‌کنیم نوشتهٔ کالین هوور "

♡

گاهی به روزهای سخت نیاز داریم
تا بفهمیم چه کسی واقعا خانواده است
چه کسی دوسته چه کسی همراهه
و چه کسی فقط یه رهگذره
در مسیر زندگیمون.

او رفیق واقعی من است
او برخلاف دیگران که تا وقتی داستان و قصه‌ات را می‌شوند می‌روند ، کنار من ماند
تنها کسی که اندوه مرا انکار نکرد و بارها به داستان های تکراری من گوش کرد تا من خالی شوم ، تنها کسی که خنده های مرا باور نکرد و غم مرا فهمید
تنها کسی که می‌توانم با او راجع به چیز هایی حرف بزنم که بقیه نه می‌فهمند ، نه درک می‌کنند 🤍

♡

عاشق زندگی و روزمرگی هاتون باشید
زندگی واقعا همینه ..

♡

حتی بلد نیستید وقتی آدم و ناراحت می‌کنید، از دلِ آدم دربیاید. بلافاصله شما ناراحت می‌شید؛ خیلی جالبید واقعا.

آدم‌ها فکر میکنن من تنها میمونم چون گوشه گیرم ولی واقعیت اینه که تنها میمونم چون میشینم و این همه رفتار مصنوعی رو نگاه میکنم و هیچ میلی به بودن بینشون ندارم، اینجا یه سیرکه و آدم‌هایی که واقعی باشن خیلی کم پیدا میشن.

تنها نفرین واسه آدمای تنوع طلب میتونه این باشه :
امیدوارم ی روز واقعا عاشق کسی بشی و بهش نرسی ...:)