ترومای تعطیلی پشت پشت تعطیلی از تایم کرونا دارم.
و واقعا خوشم نمیاد.

تنها چیزی که این روزا
عمیقا بهش اعتقاد دارم اینه که:

هیچوقت هیچکس و نمیشه واقعا شناخت
و در لحظه باید انتظار ضربه از هرکسی رو داشته باشی...

‏تا یه سنی فک میکنی بابا اشتباه کرده، بعدتر میگی نه، مامان کم گذاشته!
اما وقتی واقعا بزرگ میشی،
میفهمی هیچ‌کدوم بلد نبودن چی درسته!
هر دو با زخمای خودشون جنگیدن و تو شدی نتیجه‌ی اون جنگ ناتموم.
از یه جایی به بعد، دیگه تقصیر اونا نیست،
تصمیم با توئه؛
زخما رو ادامه بدی، یا درمانشون کنی!

از اختلاف قیمت‌های تخفیف‌خورده تو بلک‌فرایدی؛
با قیمت واقعی تو ترب میشه برق تولید کرد.
حتما این روزا قبل خرید برید تو ترب قیمت واقعیش رو چک کنید.

‏تو اگه واقعا یه نفر رو دوست داشته باشی نه با کسی جایگزینش میکنی نه فراموشش میکنی و نه ذره‌ای حست با گذشت زمان عوض میشه.

مرگ واقعا ترسناکه
کسی که میمیره نمیره که بعد از چند وقت بیاد ، نیست، دیگه کلا نیست ، لباسش هست ، عطرش هست ، خاطرات هست ولی هیچوقت هیچ جا قرار نیست دیگه اثری ازش باقی بمونه ….

من فقط تظاهر میکنم که پذیرفتم عشق برای من نیست، نپذیرفتم، بابتش غمگینم، ولی واقعیت اینه که دارم سعی میکنم عادی زندگی کنم و بهش فکر نکنم، گاهی حس میکنم شاید مشکل از منه، شاید زمانش نرسیده، نمیدونم، فقط میدونم هنوز ته دلم یه جای خالی هست که نمیتونم انکارش کنم.

اونجا که علیرضا آذرِ عزیز میگه :
چشم‌ هایش شروعِ واقعه بود‌ .

♡

واقعیت اینه خیلی وقت‌ها آدم‌ها میدونن که دارن ناراحتت میکنن و این موضوع ذره‌ای براشون مهم نیست.

‏من واقعا زندگیم نابود شده، استرسم چندین برابر شده، قهوه خوردنم هزار برابر شده، از اونور لرزش دست‌هام و سر دردهام شونصد هزار برابر شده، پرخاشگرتر شدم، بیحوصله شدم، با هر چیزی گریه میکنم و مثل چی نگران آشناها و حتی غریبه‌هام، در حالیکه من الان باید به سمت آرزوهام میدوییدم.