این شعر مولانا یکی از قشنگ ترین چیزاییه که خوندم:
دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که پس از عمر چه ماند باقی؟
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ.

‏خندوندن یه نفر بعد از اینکه تازه گریه کرده یکی از قشنگ ترین چیزاییه که وجود داره