یکی میگفت:
اگه با رسیدن به پنجشنبه و جمعه خوشحال نمیشین دوستاتونو عوض کنین
اگه برا رسیدن به شنبه ذوق ندارین شغلتونو عوض کنین.
اگه بی صبرانه منتظری شنبه بیاد و برین سر کار همسرتونو عوض کنین
اگر هم کلا ذوق ندارین خودتونو عوض کنین
شما چیو عوض میکنین؟

خدا هم یه وقتایی اون بالا میشینه و به حرص خوردنت میخنده.
قشنگ میشه حسش کرد

تا حالا شده حس کنید دیگه هیچ وقت خوب نمیشین
یا هیچ وقت اون آدم قبل نمیشین ؟! :))

عاشق نمیشینه نگاه کنه که از دستش بری، عاشق پیگیره، عاشق با چنگ و دندون نگه میداره.

بزرگ میشین میفهمین رابطه ای که مرد عاشق تر نباشه تهش تروما و تراپیه…

آدمی که اول دوستی میشینه پشت همه برات حرف میزنه و از بدی دیگران میگه، بدون آدم قابل اعتمادی نیست! کسی که بجای حرف زدن از خودش، از ضعف های دیگران صحبت میکنه، بدون دور نیست اون روزی که پیش کسی دیگه از نقص های تو حرف بزنه.

بعضیا یه جوری تو قلبت میشینن
انگار از اول خونشون بوده🫀

نوشته بود:
"اگه با رسیدن به پنجشنبه و جمعه خوشحال نمیشین دوستاتونو عوض کنین
اگه برا رسیدن به شنبه ذوق ندارین شغلتونو عوض کنین.
اگه بی صبرانه منتظری شنبه بیاد و برین سر کار همسرتونو عوض کنین
اگر هم کلا ذوق ندارین خودتونو عوض کنین=))"
به نظرم که خیلی جمله ی عمیقیه.


. .

این اخلاقمو خیلی دوست دارم...
اینکه سر مشکلاتم آدم پررویم!
میشینم غصمو میخورم ناراحتمو میشم اما بعدش جوری بلند میشم و با نسخه جدیدی از خودم ادامه میدم که تا دو روز پیش لب پرتگاه فروپاشی بودم.
آره شاید بزرگترین ویژگیم همین باشه:
ادامه دادن اونم وقتی که ادامه دادن محاله.

حالا بزرگ‌تر میشین می‌فهمین که از یه سن‌و‌سالی به بعد، آدما رو رنج‌های مشترک به‌هم وصل می‌کنه، نه اخلاقای مشترک.