یک چیزایی قابل جبران نیست ...

مثل حرمت هایی که شکسته شد ...!
دل هایی که شکست ..
شخصیت هایی که خورد شد ...! 
و اعتمادی که دیگه نموند ...
حق هایی که خورده شد
اشک هایی که ریخته شد ...!

اینا قابل بخشش نیست ..
قابل جبران هم نیست ...! 

من از نبودن کسی ناراحت نمیشم، فقط بابت اعتمادی که از بین رفت و احساسی که حیف شد، غمگین میشم.

من از نبودن کسی ناراحت نمی شم،فقد بابت اعتمادی که از بین رفت و احساسی که حیف شد،غمگین می شم.

. کوتاه اینکه؛

”بهترین عذرخواهی، تغییر رفتاره“.

. چرا که؛ اعتمادی که با عمل از بین بره، با حرف برنمی‌گرده….

این نسخه قوی از من یه شبه شکل نگرفته، این من جدید از تجربه اومده، از درد اومده، از بی اعتمادی اومده، از سواستفاده اومده، از افسردگی اومده، من مجبور شدم یه چیزهایی رو پشت سر بذارم که به این مرحله‌ای که الان هستم برسم.

خیلی از آدما ناامیدت میکنن!
هیچکس رو نمیشه کامل شناخت، برای همین همیشه باید در ته دلت یه بی اعتمادی نسبی رو به آدما داشته باشی و از کسی بُت نسازی.

مرسی عزیزم؛ به لطفت همون یه کم اعتمادی هم که به آدما داشتم، دیگه ندارم


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

کسی که با آدم گذشته زندگیش در ارتباطه ، آدم قابل اعتمادی نیست ..
حالا شما قبول نکن‌ .

اَمن باشید و قابل اعتماد،
که اگر روزی تمامِ جهان برای آدمی سیاه شد و امیدی اگر نبود، تنها قسمتِ سفید جهانش شما باشید و روزنه‌ی نور و امیدی شوید در بی‌نهایت تاریکی...
یادآور خوبی‌ها باشید و پیام‌‌آور قشنگ‌ترین ویژگی‌های وجود آدم‌ها و پناه‌گاه اَمن و آرامی باشید که آدم‌ها در سهمگین‌ترین و بی‌پناه‌ترین حالات روحی‌شان به امنیت حضور و آغوش شما پناه بیاورند و احساس رهایی و آرامش کنند
نه آنکه حضورتان مظهر نا امنی و ترس و بی اعتمادی باشد...

‏‌ قول ندین، اعتمادی بدین که نیازی به قول دادن نباشه

.࿐