وقتی آدم به چیزی که می‌خواهد نمی‌رسد؛ زیاد دور نمی‌رود. همان حوالی پرسه می‌زند و به آشناترین چیز نزدیک به او، شبیه او، چنگ می‌زند…
#فریبا_وفی

آرزو کنیم حال همه خوب باشد
خیابان, پر باشد از عابران سر خوشی که نه غصه‌ای برای خوردن دارند، نه مشکلی برای حل نشدن، نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن.
عابرانی که سرخوش و آسوده از کنار هم عبور می‌کنند
و می‌خندند، از ته دلشان می‌خندند.
آرزو کنیم حال همه خوب باشد
به خوبیِ عطر یاس کوچه‌باغ‌های قدیمی
به خوبی دو روز مانده به عید زمان کودکی
و به خوبی همان روزی که آرامش و عشق؛
به خیابان‌های این شهر، برگردد...

#نرگس_صرافیان_طوفان

واژه ی عجیبیست....
"لیاقت" را میگویم
گاهی من ندارم
گاهی تو نداری
و گاهی نایاب میشود لابلایِ تمامِ آدمهای شهر...
گاهی در اوجِ خوشی،
آنجا که زمین و آسمان هم برایمان میرقصند
آنجا که ستاره ها به یُمنِ خوش بودنمان،
چشمک میزنند
پشتِ پا میزنیم به خوشبختی مان...
تمامِ تلاشمان را میکنیم،
تا بی لیاقتیمان را ثابت کنیم به زمین و زمان
که ما ظرفیتمان همین است
که ما یک عُمر میدویم به سمتِ خوشبختی،
اما همین که سراغمان آمد،
پشتمان را میکنیم و محلش نمیگذاریم
محلش نمیگذاریم تا سالها بعد،
از لابلای دفترِ خاطراتمان بیرون بیاوریمش و
سطر سطر آن روزها را،
با یک ای کاش شروع میکنیم
ای کاش عاقل بودم
ای کاش عاقل بودم
همیشه نداشتنِ لیاقت،
سهمِ آدمهای اطرافمان نیست،
گاهی خودمان،
میشویم نالایق ترین آدمِ روی زمین...
همان جا که خوشبختی برایمان دست تکان میدهد و ما،
عینِ خیالمان نیست که نیست...

یک دم آرام ندیدم
دل خود را همه عمر
جز همان دم که
دلم بود و دلت بود و دلت . . .

شکست ها و نگرانی هایت را رها کن،
خاطراتت را،
نمیگویم دور بریز،اما قاب نکن به دیوار
دلت…
در جاده ی زندگی، نگاهت که به عقب
باشد؛
زمین می خوری…
زخم بر می داری…
و درد می کشی…
نه از بی مهری کسی دلگیر شو …
نه به محبت کسی بیش از حد دلگرم…
به خاطر آنچه که از تو گرفته شده،
دلسرد مباش، تو چه می دانی؟
شاید … روزی … ساعتی … آرزوی
نداشتنش را می کردی…
تنها اعتماد کن و خود را به او بسپار …
هیچ کس آنقدر قوی نیست که ساعتها
بر عکس نفس بکشد …
در آینده لبخند بزن…
این همان جایی است که باید باشی!
هیج کس تو نخواهد شد
آرامش سهم توست …

یک احساساتی هست، یک چیزهایی هست که نمی شود به دیگری فهماند، نمی شود گفت، آدم را مسخره می کنند، هر کسی مطابق افکار خودش دیگری را قضاوت می کند. زبان آدمیزاد مثل خود او ناقص و ناتوان است...

. صادق هدایت

زندگی یک فهم است
فکر ِ زنجیر کنی
یا
دیوار
در همان خواهی ماند ...

شما را نمیدانم اما من وقتی از تنهایی شکایت میکنم از نبودن همان یک نفری که دوست داشتم باشد و نیست حرف میزنم.

میان
صبحهایم
بنشین آفتاب شو تویِ چشمهایم
برقص
#تُ همان صبحِ اتّفاقی دُچار باید
شد
به بودنت



. .

I am not what I have done. I am what I have overcome.

من اون چیزی نیستم که انجام داده ام.
من همان چیزی هستم که بر آن غلبه کرده ام.

.࿐