به آدمایی که منت هر چیزیو سرت میزارن ،باید گفت :
ویران شده را حوصله ی منت معمار نباشد
ویرانه ی ما را بگذارید که ویرانه بماند !

خدایا
با همین دستان ریز و لرزانم،
یکی‌یکی آرزوهایی را که با نخ خیال بافته بودم،
به خاک سپردم
قلبم، دیگر گورستانِ رؤیاست...
جایی نمانده برای دفن حسرت‌های تازه....
ای مهربان بی‌مرز!
تو جز من بنده‌های زیادی داری، اما من جز تو پناهی ندارم......
در میان بی‌کران بندگان‌ات
من همانند قطره‌ای‌ در اقیانوسم
اما برای من،
تو خود اقیانوسی......
خدایا!
از این پس،
قفل بزن بر درِ وا مانده‌ی دلم، تا هیچ رؤیای دیگری جرأت فرود آمدن در این ویرانه را نداشته باشد.
نه دلم تاب تولد آرزوی نو دارد،
نه اشک‌هایم، طاقت بدرقه‌ی دیگری

میگفت‌ اگر دیدی میان ویرانه‌ های خانه‌ای گلِ سرخی‌ قَد کشیده است هرگز تعجب نکن ما اینطور دوام آوردیم :).

از حالم پرسیده بودی؛ همین اندازه بگویم که یک خانه، دوبار فرو نمی‌ریزد…
چیزی از ویرانه‌های باشکوه شنیده‌ای؟

And sometimes only you know;
how ruined
How unrevivable and
How blind whistle...!

و گاهی فقط خودت میدانی؛
چقدر ویرانه ای
چقدر غیر قابل احیا و
چقدر سوت کور...!

اونجا که صائب میگه:

غافلی از حالِ دل، ترسم که این ویرانه را

دیگران بی صاحب انگارند و تعمیرش کنند...


. .

تو آن گنجی که در ویرانهٔ دل‌ها وطن داری..

بسطامی

جان و دل از ناز چشمت بیقراری می کنند

من فدای چشم تو ویرانه کردی هر دورا

#راحم_تبریزی

.‌ ایده بیو برای آدمای سرد :

From one point on, nothing hurts anymore, nothing...
از یه جایی به بعد دیگه هیچی درد نداره، هیچی...

Sometimes I Feel I Don't Exist at all!
یه وقتایی حس میکنم که انگار اصلا وجود ندارم!

It is a mistake to give me a ruined۷ heart!
  به منه ویرانه دل دادن خطاست!

This time of constant night comes to the morning...ت
به صبح می رسد این روزگار دائم شب...

.࿐

بس است دیگر
هر چه شکستیم و دم نزدیم
خوب بودن را بد بلد شده ایم
آنقدر بد
که هر که خواست آمد و
تمام عقده ها و دردها و بدبختیهایش را
سر خوبیهایمان خالی کرد و
دست از پا درازتر
یک ویرانه برایمان ساخت و رفت