هر چیزی که رنگِ عشق بگیرد، زیباست؛
حتی اگر در ویرانه‌ای روییده باشد.
اما این زیبایی،
نیاز به آدم‌هایی دارد
که دلشان آینه باشد،
نه چاهی تاریک
پر از توهم و صدای پوسیده‌ی خودشان.

کامی روشن میگه: دارم برای آینده سرمایه‌گذاری می‌کنم. ولی واقعیت اینه که با مصرف بی‌رویه و استخراج غیرقانونی، آینده‌ی خیلی‌ها رو می‌سوزونه...

از نونوایی گرفته تا کارگاه و داروخونه‌ها، همه بیکار می‌شن، همه ضرر می‌کنن. یه عده به سود می‌رسن، خیلیای دیگه از «نان خوردن» می‌مونن...

یادمون باشه سرمایه‌گذاری روی ویرانه‌ها، آینده‌ای برای هیچ‌کس نمی‌سازه.

به آدمایی که منت هر چیزیو سرت میزارن ،باید گفت :
ویران شده را حوصله ی منت معمار نباشد
ویرانه ی ما را بگذارید که ویرانه بماند !

خدایا
با همین دستان ریز و لرزانم،
یکی‌یکی آرزوهایی را که با نخ خیال بافته بودم،
به خاک سپردم
قلبم، دیگر گورستانِ رؤیاست...
جایی نمانده برای دفن حسرت‌های تازه....
ای مهربان بی‌مرز!
تو جز من بنده‌های زیادی داری، اما من جز تو پناهی ندارم......
در میان بی‌کران بندگان‌ات
من همانند قطره‌ای‌ در اقیانوسم
اما برای من،
تو خود اقیانوسی......
خدایا!
از این پس،
قفل بزن بر درِ وا مانده‌ی دلم، تا هیچ رؤیای دیگری جرأت فرود آمدن در این ویرانه را نداشته باشد.
نه دلم تاب تولد آرزوی نو دارد،
نه اشک‌هایم، طاقت بدرقه‌ی دیگری

میگفت‌ اگر دیدی میان ویرانه‌ های خانه‌ای گلِ سرخی‌ قَد کشیده است هرگز تعجب نکن ما اینطور دوام آوردیم :).

از حالم پرسیده بودی؛ همین اندازه بگویم که یک خانه، دوبار فرو نمی‌ریزد…
چیزی از ویرانه‌های باشکوه شنیده‌ای؟

And sometimes only you know;
how ruined
How unrevivable and
How blind whistle...!

و گاهی فقط خودت میدانی؛
چقدر ویرانه ای
چقدر غیر قابل احیا و
چقدر سوت کور...!

اونجا که صائب میگه:

غافلی از حالِ دل، ترسم که این ویرانه را

دیگران بی صاحب انگارند و تعمیرش کنند...


. .

تو آن گنجی که در ویرانهٔ دل‌ها وطن داری..

بسطامی

جان و دل از ناز چشمت بیقراری می کنند

من فدای چشم تو ویرانه کردی هر دورا

#راحم_تبریزی