احمق
من
یه
شبایی
حواسم
بهت
بود،
که
خودتم
خودتو
ول
کرده
بودی؛

نهایت اندوه آنجاست که حس می‌کنی تو استعداد شاد بودن را داشتی و ذاتاً از جنس تاریکی نبودی؛ اما نورها تو را تنها گذاشتند و به آغوش سیاهی سپردند.

تو حق نداری راجع به کسی قضاوت کنی که کل زندگیشو ندیدی،
روزای سختشو حس نکردی،
از نزدیک شاهد هیچی نبودی؛
تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی،
تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته،
شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته،
ولی "قضاوت" بدترین تصمیمیه که تو گرفتی!

از حالم پرسیده بودی؛ همین اندازه بگویم که یک خانه، دوبار فرو نمی‌ریزد…
چیزی از ویرانه‌های باشکوه شنیده‌ای؟

‌
نگذار غم به قسمتی از قلبت
که قبل‌ترها گفته بودی؛
متعلق به من است رِخنه کند،
بگذار خانه‌ام تا اَبد سبز بماند.

خانم روانشناسه عجب حرف عجیب و قشنگی بهم زد:
"‏تو محکم بودی؛
برای همین کسی به احتمال رنج کشیدنت فکر نکرده بود."

‏شب هنگام، تکه‌های شکسته‌ات را بهم بچسبان تا صبح دوباره
همانی شوی که بودی؛
قوی، استوار و شجاع و امیدوار....

دنبالِ چی میگردی؟!
منتظرِ آدمی تو زندگیت باش که خودت واسه بقیه بودی؛
آدمی بهتر و بدتر از گذشته‌ی خودت، نصیبت نمیشه :)))


. .

چرا
وقتی
خدایِ
من
بودی؛
رفتی
بنده
یکی
دیگه
شدی؟!

ٰ
              You Were my Choice..
  But Then Became my worSt MiStake

انتخابم بودی؛ اما شدی بدترین اشتباهم ..!
ٰ
‌‌‌‌‌‌.࿐