علت تمام غم های ما توقع داشتن از دیگرانه.
هرتوقعی حتی توقع آرامش، اندوه آشفتگی میاره پس بیاید یاد بگیریم که هیچ وقت در هیچ زمانی از هیچ کس هیچ انتظاری نداشته باشیم، این رمز داشتن آرامشه.

دوام بیاور؛
در مقابل دوست داشته نشدن!
در مقابل تغییر واکنش‌ها و رفتارها!
در مقابل نادیده گرفته شدن و کنار گذاشته‌شدن‌های ناگهانی...
تمرین کن روی هدف‌های خودت متمرکز شوی و آنقدر عمیق و حساب‌شده کارهای خودت را به سمت موفقیت‌های بزرگ و رضایت‌بخش پیش ببری که هیچ زمانی برای گلایه‌گزاری و دلخوری و اندوه باقی نمانَد.
عمیق و وسیع که باشی؛ به هر تکان کوچکی به هم نمی‌ریزی!

شاید گاهی کمی دیر بلند شوم و خودم را جمع و جور کنم اما می‌دانم که بلند می‌شوم، خودم را محکم می‌تکانم، سرم را بالا می‌گیرم و جوری ادامه می‌دهم که کسی باور نکند همین چند لحظه قبل با چه رنج و اندوهی به زمین افتاده بودم
و چقدر غمگین بودم.

" یا الله ، استبدل کُلّ أحزانی بشیء جَمیل "

خدایا ، تمام اندوه‌هایم را با چیزی زیبا جایگزین کن .🤍

♡

با من از اندوهت بگو؛ رنگ موردعلاقه‌ات را هر کسی می‌تواند بداند.

باید باشد. کسی که چشم‌های از غصه لبریز ما را، اندازه‌ی چشم‌های بی اندوهمان دوست داشته باشد..
#بهارعظیم_پور

. .

کائنات وجودی واحد است. همه چیز و همه کس با نخی نامرئی به هم بسته‌اند. مبادا آه کسی را برآوری؛ مبادا دیگری را، به خصوص اگر از تو ضعیف تر باشد، بیازاری. فراموش نکن اندوه آدمی تنها در آن سوی دنیا ممکن است همه‌ی انسان‌ها را اندوهگین کند و شادمانی یک نفر ممکن است همه را شادمان کند.

کاش میشد از آنهایی که دنیا را ترک کرده‌اند پرسید: آیا اندوه پایان یافت؟

‏وَ...

حالم را هر کس پرسید،بگو؛
خوب است،
اشکش روان،
اندوهش جاری،
زخم ها عجیب کاری بود...

آن‌قدر امیدها به قلبم خیانت کرده‌اند که هرگاه به شادی کوچکی می‌رسم، چشم‌به‌راه اندوه پس از آن می‌مانم.