واسه بز گرسنه همه علفا شیرینه
واسه علف هرز هم فرقی نمیکنه خوراک کدوم بز میشه.‌..


میدونی که چی میگم؟

گوشیم رو میوته چون رو مخمه همش صدای نوتیف میاد و هیچکدوم تو نیستی.

اتفاقا زندگی با همه می‌چسبه، فقط کیفیت چسب‌ هرکدوم‌شون متفاوته.

یادآوری:
خیلیا دارن یواشکی چِکِت میکنن
ببینن تو کدوم مرحله ای!
لطفا جا نزن :)

- In which department are you good at human relations?
do you act
Disconnect section.

‏-تو کدوم بخش روابط انسانی خوب
عمل میکنی؟
بخش قطع ارتباط.

میترسم از اینکه یه روزی به اون نقطه از زندگی برسم که احساس کنم هیچکدوم از لحظاتی که گذروندم رو به اندازه‌ی کافی زندگی نکرده باشم...

یه جا نوشته بود:
«توان انسان برای جنگیدن توی زندگی محدوده.
بیش از اون‌که مهم باشه بدونی چطور بجنگی،
مهم اینه که تشخیص بدی کدوم میدون محل
مبارزه تو نیست و ازش خارج شی، و احساس
شکست و بازنده بودن نکنی.»

متاسفم که اینو میگم
اما باور کنید یار خوب تمام ماجرا نیست
شما علاوه بر یار خوب نیاز دارید به پول، فرهنگ، درک شدن از جانب خانواده، شغل امن و پردرامد، هوش اجتماعی، رفاقتهای درست و قابل اعتماد...
هیچکدومش هم فقط با داشتن یار خوب درست نمیشه.
با یار خوب، نهایت کمتر واسه نداشته هاتون غصه میخورید!

متنفرم از ندونستن روزمرگی کسی که دوستش دارم. متنفرم ندونم صبحونه چی خورده؛ چای‌ش رو با چی خورده. متنفرم ندونم چی پوشیده و با چی رفته دانشگاه. متنفرم ندونم راننده ون یا اسنپ بهش چی گفته. متنفرم ندونم هنوزم از اسنپ می‌ترسه یا نه. متنفرم ندونم بین دو کلاس چیکار کرده و وقتی با بی‌حوصلگی از کنار آدم‌ها عبور می‌کرده چی شنیده. متنفرم ندونم تو کدوم بشقاب غذا خورده و عصر قراره سینما بره یا درس بخونه. ماشالا ماشالا چقدر چیز میز برای تنفر‌ از زنده بودن وجود داره.

نمیشه حدس زد کدوم آغوش آخرین آغوشه، کدوم نگرانی آخرین نگرانیه، کدوم نگاه آخرین نگاهه، کدوم حرف آخرین حرفه  من فهمیدم طعم تلخ حسرت چطوریه، تو قدر هر ثانیه رو بدون، هر لحظه رو از ته وجود زندگی کن، یادت نره بعدا برای خیلی چیزها دیره، بعدا دیگه نیستی، نیستم، نیستن.