اگه من رو تو حساسم، اگه گیر میدم، اگه گاهی غر میزنم، واقعا قصدم از هیچکدوم این‌ها رنجوندن تو نیست، فقط انقدر زیاد دوستت دارم که نمیتونم تحمل کنم کسی نگاهت کنه، نزدیکت بشه یا حتی بهت فکر کنه‌.

بعضی اوقات لازمه روبرو شدن با واقعیت، رنجیدنه! از رنجیدن خودت و دیگری اجتناب نکن! رنجیدن تو باعث رشدت میشه، و رنجوندن دیگری مواجه شدن با سیلی واقعیت!

گاهی وقتا غم بیشتر از هر وقت دیگه‌ای به دلت سر می‌زنه، نمی‌تونی به راحتی فراموش کنی، بگذری و ماسک لبخند همیشگی رو به لبت داشته باشی؛ بخوای تو همین حالت هم بمونی جز رنجوندن خودت چیزی عوض نمی‌شه. شاید همه چیز درست شد. کی میدونه زندگی فردا برامون چه نقشه ‌ای کشیده. شاید لازمه گاهی نادیده گرفتن و یاد بگیریم.

ولی‏ به نظرم غرور باید وسیله ای برای حفاظت از خودت باشه نه رنجوندن اونایی که دوست دارن :)🤍

‏قبل از رنجوندن کسی به این فکر کنید که اگه دیگه برنگشت چی؟!