نرسیدن، تجربه ای به مراتب تلختر از، از دست دادنه. آدم وقتی کسی رو از دست می ده، افسوس خاطراتش رو می خوره، گاهگاهی به یادش می افته، بغض می کنه و این نبودن، قلبش رو به درد میاره، اما حداقل، گذشته ای وجود داره که به خاطرش گریه کنه...
وقتی نمی رسی، خیال پرداز می شی، لحظه به لحظه خودت رو جاهای مختلف تصور می کنی. انقدر که دیگه نمی دونی چی واقعیته و چی تَوهم... انقدر که نمی بینی کسی که هست، هیچوقت نبوده. آدمِ بی خاطره، آدمِ نرسیده ست، که چیزی برای از دست دادن نداره.

#پویا_جمشیدی

گاهگاهی که دلم می گیرد

پیش خودم می گویم

آن که جانم را سوخت

یاد می آرد از این بنده هنوز ؟

حمید مصدق

گاهگاهی که دلم می گیرد
پیش خودم می گویم
آن که جانم را سوخت
یاد می آرد از این بنده هنوز ؟


{ حمید مصدق }

آرامش نه عاشق بودن است 
نه گرفتن دستی که محرمت نیست 
نه حرف های عاشقانه و قربان صدقه های چند ثانیه ای...
آرامش حضور خداست وقتی در اوج نبودن ها 
نابودت نمیکند...
وقتی ناگفته هایت را بی آنکه بگویی میفهمد
وقتی نیاز نیست برای بودنش التماس کنی 
غرورت را تا مرز نابودی پیش ببری ، 
وقتی مطمئن باشی با او هرگز تنها نخواهی بود 
آرامش یعنی همین ،تو بی هیچ قید و شرطی خدا را داری ..
ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ،
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽﺳﺖ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻻﻫﺎ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﺧﻮﺏ، ﻗﺸﻨﮓ
ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﻧﻮﺭﺍﻧﯿﺴﺖ
ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﺳﺨﻨﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ،
ﺑﺎ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ،

من خدایی دارم ،

که در این نزدیکی است

نه در آن بالاها

مهربان ، خوب ، قشنگ

چهره اش نورانیست

گاهگاهی سخنی می گوید ،

با دل کوچک من،

ساده تر از سخن ساده من

او مرا می فهمد ،

او مرا می خواند ،

او مرا می خواهد …

بلــــــه:)

ابرها گاهی پرنده میشوند
گاهی شکل های دیگر
وگاهگاهی که به ندرت شبیه من می شوند
می بارند

گاهگاهی چشم هایم را می بندم ...
در پشت تک تک سلولها و مویرگهای مغزم به دنبالت می گردم . . .
شاید عکسی نمور و سیاه و سپید ، از خاطراتت هنوز بر جای مانده باشد !
مرا ببخش اگر این روزها و سالها ، کمتر به تو می اندیشم !