هیچ درختی به خاطر
پناه دادن به پرنده ها،
بی بار و برگ نشده است

تکیه گاه باشیم، مهربانی سخت نیست!

عاشقِ کبوتر بود!
می گفت:
پرنده‌ای وفادارتر از آن نیست ...
رهایش که می کنی هرجا برود...
خیالت راحت است که برمی‌گردد ...

فقط دو روز حواسش پرت شد...
فقط دو روز فراموششان کرد...
همه‌شان رفتند ...
همه‌شان گم شدند!

او دانه می‌ریخت اما دیر بود ...
هیچ کدامشان برنگشتند!

مشکل اینجاست...
ما یادمان رفته ...
هیچ تعهدی یک‌طرفه نیست!

وفادارترین کبوتر هم، برایِ ماندنش؛
دانه می‌خواهد ...
"توجه" می‌خواهد...
"عشق" می‌خواهد ...

هیچ کبوتری، ناچار به ماندن نیست ...
هیچ کبوتری!



نرگس صرافیان طوفان

این جمله قشنگه ، میگه:

وقتی رنج تمام میشود ، روحی تازه میزاید
شبیه‌پرنده‌ایی‌که‌نخستین‌بارپرواز‌را‌میفهمد
• |.

این جمله رو خیلی دوست دارم ، میگه:

پرنده بودن خود را مبر ز یاد ولی
کنون که در قفسی آب و دانه را بپذیر!
• |.

پروازت به کنار، من عاشق فرودتم. یکجوری فرود میای که انگار پَر از تن پرنده جدا شده؛ آروم و نرم.

این بال‌های شکسته دوباره خوب می‌شن. این پرنده هیچ‌وقت از پرواز دست نمی‌کشه.

نوشته بود: "برای گوش‌دادن به صدای پرنده‌ها قفس نخر، درخت بکار."

‌
«کاش پرنده‌ای بودم و فضای بین شاخ و برگ‌ها
مال من بود، و آبی آسمان در ته چشم‌هایم
می‌رقصید، و باد از سنگینی تن من می‌کاست.
کاش پرنده‌ای بودم و شاخ و برگ درختان،
مرا از زمین و آدم‌هایش جدا میکرد.»

A BIRD SITTING ON A TREE IS NEVER AFRAID OF THE BRANCH BREAKING, BECAUSE HER TRUST IS NOT ON THE BRANCH BUT ON ITS OWN WINGS.

پرنده ای که رو شاخه نشسته
از شکستن شاخه هراسی نداره،
چون اتکاش به بالهاشه نه به شاخه!

واسه گوش دادن به صدای پرنده ها
قفس ، نخر، درخت بکار
همه جا سیاست به کار نمیاد
یکم مرام بذار...