گاهی اوقات گریه نمی‌کنی؛
اما سنگینی غمی که در سکوتت، پشت پلک هایت، نگاهت و نفس هایت نهفته
کمتر از اشک هایی که باید بریزی نیست.

یه وقتایی انقدر دلت گرفته که حتی نمی‌دونی برای چی ناراحتی...
فقط یه چیزی توی دلت سنگینی می‌کنه..

سنگینی یه چیزهایی رو تا ابد باید روی قلبم حمل کنم.

خدایا؛
بارِ این همه "نشُدن"
روی شانه‌هایِ ما سنگینی می‌کند،
"شُدن"
را نصیب این قلب‌هایِ خسته کن 🤍.

‌
«کاش پرنده‌ای بودم و فضای بین شاخ و برگ‌ها
مال من بود، و آبی آسمان در ته چشم‌هایم
می‌رقصید، و باد از سنگینی تن من می‌کاست.
کاش پرنده‌ای بودم و شاخ و برگ درختان،
مرا از زمین و آدم‌هایش جدا میکرد.»

بهای سنگینی دادم تا فهمیدم کسی ک دلش نمیخواد بمونه رو نمیشه نگه داشت:)

گاهی اوقات انسان از قدرت داشتن خسته می‌شود، دلش می‌خواهد بی‌دفاع و آسیب‌پذیر باشد، به طوری که حس کند کسی هست که از او مراقبت می‌کند و هیچ بار سنگینی بر دوشش نیست....

بالأخره یه روز صبح بیدار می‌شم و دیگه این غم رو دلم سنگینی نمی‌کنه. می‌دونم.

‏یه جا نوشته بود که:
می‌دونید چرا کودکی شیرینه؟
چون گذشته‌ای وجود نداره، یادی وجود نداره آینده ای وجود نداره.
این سنگینی بار گذشته‌ و آیندست که زندگی‌رو سخت می‌کنه؛
من‌رو یاد این حرف نادر ابراهیمی انداخت:
فراموشی را بستاییم.
یاد، انسان را بیمار می‌کند.

. .

یه جا نوشته بود :
میدونی چرا کودکی شیرینه؟
چون گذشته ای وجود نداره این سنگینی بار گذشته هست که
زندگی رو سخت میکنه ...