ولی میزان علاقه‌ی من به ماه اصلا تمومی نداره .

کنار هم که بودیم حرف‌هامون تمومی نداشت؛ از شعر و کتاب شروع می‌کردیم، می‌رسیدیم به فلسفه و عرفان، از موسیقی و هنر آسمون ریسمون می‌بافتیم، می‌رسیدیم به تحلیل تاریخ، گاهی بی‌هوا می‌رفتیم سراغ مرور خاطرات کودکی و آدم‌هایی که یه‌ جایی توی گذشته جا موندن. حرف‌هامون مثل رود جاری بود؛ بی‌توقف، بی‌قید، بی‌دغدغه‌ی زمان. گاهی با یک جمله‌ی ساده، ساعت‌ها گرم صحبت می‌شدیم، گاهی یک نگاه کافی بود تا فکر هم رو بخونیم. الان اما همه‌ی حرف‌ها سنگینی می‌کنه روی دلم، تکرارشون می‌کنم و انگار توی دیوارهای خونه پژواک می‌شن، بدون شنونده. من هنوز از شعر شروع می‌کنم، به فلسفه و هنر می‌رسم، می‌خوام از خاطرات رد شم اما تو رو اونجا می‌بینم، جا می‌مونم از رفتن.

دوستم عاشقته و ممکنه بخاطر همین دوست داشتنش یه روز ازت بگذره ولی من ازت نمیگذرم بابت همه شب‌های نیمه تمومی که بهش هدیه کردی، بابت ذوقی که ازش گرفتی، بابت امید واهی‌ای که بهش دادی، بابت انگیزه‌ای که از زندگیش گرفتی، رفتار تو‌ باهاش حتی روی دوستی ما هم اثر گذاشت و از من هم دورتر شد.

این جنگِ بین «منِ غمگین» و «منی که نمیخواد غمگین باشه» تمومی نداره

رفیق می‌خواستم بهت بگم
شاید فکر کنی دردی که امروز روی دوش‌ت سوار شده و نای قدم برداشتن توی زندگی رو ازت
گرفته، با درد باقی آدم‌ها فرق داره!
قبول دارم که آثارِ تحمل رنجِ هر کسی، به خاطر
روحیاتی که داره منحصر به خودشه
اما اون غمی که امروز توی وجود تو نهفته، پیش از تو با آدم‌های زیادی پنجه توی پنجه شده!
تو یکمین نفر نیستی
هیچ دردی نیست که تنها یک نفر
اون رو چشیده باشه...
خبر بد اینکه رنج آدمیزاد هیچوقت تمومی نداره
و خبر خوب اینکه خیلی از آدما با وجود غم و درد و اندوهِ تو، زنده موندن و ادامه دادن و
البته خیلی‌ها شکوفا شدن!
ساده بگم تنها نیستی
تنها نیستیم ...

#علی_سلطانی

هر لحظه دارم اَزت نااُمید می‌شم. مگر من چقدر به تو اُمیدوار بودم که این حس تمومی نداره؟!

تو مثلِ یه سریالِ پرهیجان و جذاب میمونی که هیچ وقت تمومی نداره و هر روزش یه قسمتِ جدید 🤍

گفتم: بالاخره که فراموشش می کنی ، اینجوری نمی مونه...
نفس عمیقی کشید و گفت:
یاد بعضی آدما هیچوقت تمومی نداره؛
با اینکه نیستن، با اینکه رفتن،
ولی هیچ وقت خاطره شون تموم نمیشه!
گفتم: ولی همین که نیستش، کم کم همه چی تموم میشه...
گفت: بودن بعضی از آدما، تازه از نبودنشون شروع میشه...
‌‌‌‌‌• |.

نفس عمیقی کشید و گفت :
یاد بعضی آدما
هیچ‌وقت تمومی نداره؛

گفتم ولی همین که نیستش،
کم کم همه چی تموم میشه!

گفت: بودن بعضی از آدما
تازه از نبودنشون شروع میشه...

مهم اینه دلت خوش باشه
وگرنه حرف مردم که تمومی نداره ...

.࿐