‌
نقطه ای که آدم دست از تلاش برای آدمایی که قدرشو نمیدونن برمیداره، بنظرم خودش یه شروع خوب برای دوباره دوست داشتن خودشه..🤍

آدم شب‌ها برهنه‌س،
شب‌ها تو موضع ضعفه،
شب‌ها خود خودشه.
شب‌ها احساسات فرمان میده و منطق بی‌احساس به خواب رفته‌.
صبح‌ها که بلند می‌شیم، نقاب می‌زنیم و به شب قبل خودمون می‌خندیم،
ولی واقعیت همونیه که شب‌ها می‌بینیم.
حقیقت ما تو تاریکی شب آشکار میشه..
و قسم به صداقت شب‌ها..!

آدما شبیه تکه‌های پازلن. تو نمی‌تونی با کسی که شبیه یکی دیگه‌ست، جای آدم‌های قبلی زندگیت رو پر کنی. امکان نداره. هر کسی واسه خودش یه جایگاهی داره که فقط مخصوص خودشه.

رفیق می‌خواستم بهت بگم
شاید فکر کنی دردی که امروز روی دوش‌ت سوار شده و نای قدم برداشتن توی زندگی رو ازت
گرفته، با درد باقی آدم‌ها فرق داره!
قبول دارم که آثارِ تحمل رنجِ هر کسی، به خاطر
روحیاتی که داره منحصر به خودشه
اما اون غمی که امروز توی وجود تو نهفته، پیش از تو با آدم‌های زیادی پنجه توی پنجه شده!
تو یکمین نفر نیستی
هیچ دردی نیست که تنها یک نفر
اون رو چشیده باشه...
خبر بد اینکه رنج آدمیزاد هیچوقت تمومی نداره
و خبر خوب اینکه خیلی از آدما با وجود غم و درد و اندوهِ تو، زنده موندن و ادامه دادن و
البته خیلی‌ها شکوفا شدن!
ساده بگم تنها نیستی
تنها نیستیم ...

#علی_سلطانی

این‌که من رو در مقابل خودت بی‌دفاع ببینی و بهم زخم نزنی مَردی. باورت نمی‌شه چه خون زیادی از من رفته. ضعیف و آروم درحال جان دادنم و چاقویی که خودم بهت هدیه کرده بودم توی قلبمه. حالا درد درخت رو بهتر می‌فهمم که چطور وقت سقوط دید جنس تنه‌ی تبر از جنس خودشه. و هیچ دردی بالاتر از این نیست که ببینی از خودی خوردی و غریبه توش نقشی نداشته. و درنهایت هرکسی مارو زمین زد، به هوا بُرد.

بدترین ناراحتی ناراحتی آدم از خودشه اونجا که مجبورت میکنن از کارهای خوبت ناراحت بشی.

بدترین ناراحتی،
ناراحتی آدم از خودشه.
اونجا که مجبورت میکنن از کارهای خوبت ناراحت بشی.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

اونجا که عارف میخونه:
"حتی بدیات، بخشیدنی بود"

نظر خودشه!
وگرنه از نظر من، حتی خوبیاتم
پشتش یه نقشه ای بوده...

اینکه یکی بهتون محبت میکنه
شاید از مهربونی خودشه
نه خوبیه شما ،
جوگیر نشید فکر کنید که براتون
صف کشیدن ،
یاد بگیرید قدرشناس باشید

تاحالا حس ترحم نسبت به کسی که بهتون زخم خیلی بدی زده رو تجربه کردید؟
حس عجیبیه. خشم و انزجار انگار جاشون رو می‌دن به ترحم. بهش نگاه می‌کنی برای اولین بار می‌بینی خودش بدترین تقاص خودشه. دلت می‌سوزه برای چیزی که هست، نگاه به زخم عمیقت می‌کنی و دلت می‌سوزه.


. .