پس از اندوه‌هایمان همچون بهار زنده خواهیم شد، گویی‌که انگار هرگز مزه‌ی تلخی را نچشیده‌ایم...🤍..


. .

از آن آدم‌هایی بود که به شکل خاص و متفاوتی محبت می‌کرد و اهمیت می‌‌داد، مثلا هنگام صحبت با کسی یکهو دست‌هایم را می‌گرفت و با فشار آرامی دوست داشتنش را ابراز می‌کرد.

دلم می خواست توی اتاقم تنها بودم، با کتاب هایم، دور از این آدم ها

.࿐

عزیزمن، یک لبخند دارم که فقط مختص شماست. احساس می‌‌کنم قشنگ ترین لبخند من همان باشد. لبخندی که فقط وقتی با شما هستم روی لب‌هایم می‌نشیند.

تنها
سنگینی حلقه ای در انگشت
مارا هر شب
زودتر به خانه بر میگرداند ..
و هر چقدر
بر یک بالشت سر بگذاریم
خواب هایمان
یکی نمی شود ..

دوریم از هم !
مثل نزدیکی این روی سکه
با آن رویش ..

#شمافرستادین

من در واقع خسته نیستم ولی بی‌حس و سنگینم و نمی‌توانم کلمات مناسب را پیدا کنم. آنچه می‌توانم بگویم این است: در کنارم بمان و تنهایم نگذار.

کافکا / نامه به فلیسه

نه عزیز من
حرف‌هایم تمام نشده اَست،
گفتن آنها دیگر ثمری ندارد ..

خیلی‌هایمان با یک حرف، به قدر هزار حادثه‌ی مرگبار، زخم برداشته‌ایم و با یک نگاه بی‌ملاحظه‌ی تحقیرکننده، انگار که بلندمان کرده‌اند و از فاصله‌ی چند هزار متری محکم به زمینمان کوبیده‌اند و شکستن که هیچ، خرد شده‌ایم!
ما آدم‌ها تنها گونه‌ی زنده‌ی زمینیم که در نهایت تمدن و حفظ ظاهر انسانی، به وحشیانه‌ترین صورت‌های ممکن، روح و روان و شخصیت همدیگر را دریده‌ایم و نابود کرده‌ایم و جالب اینکه هنوز سرپاییم، باهم دست می‌دهیم و به هم لبخند می‌زنیم و همزیستی ظاهرا مسالمت‌آمیزی هم باهم داریم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

و شاید این بهار درخت آرزوهایمان جوانه زد….

. .

‏ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی‌دادیم با کسی از دردهایمان نمی‌گفتیم و از کسی کمک نمی‌خواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن، از پا درآمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند..

#نرگس_صرافیان_طوفان‌