نمیدونم چطوری بگم ولی اندازه تموم وقت‌هایی که خیلی باجنبه بودم و بهم برنمیخورد الان کوچکترین چیزها بهم برمیخوره.

یه وقت‌هایی آدم ته دلش غصه میخوره چون میخواد به طرف بگه ببین نکن، دوست داشتنم داره تموم میشه، ببین تو رو خدا اینطوری نکن، دارم میرما، ولی نمیتونه.

‍ چشماتو ببند!
بستی؟
هیس هیچی نگو!
اینو توو ذهنت تصور کن؛
هوا برفیه!
لباس گرم تنته اما سردته!
داری توو ولیعصر قدم میزنی!
تک و تنها!
یه سیگار بهمن هم روشن کردی!
چشمت میخوره به کافه فرهاد!
میری سمتش...
دستگیره رو میگیری که درو باز کنی و بری داخل
اما یه سوالی مانعت میشه:
" اگه تو فرهادی،پس شیرین زندگیت کجاست؟! "
بقیشم بگم؟!
بیخیال!
چشماتو وا کن!
نمیخوام عاشقت کنم!
عاشق که بشی یه جاهاش خوبه اما کلی سختیو باید تحمل کنی...

#سید_مصطفی_سادات

وقتایی که حوصله ات سر میره نمیدونی چکار کنی ، یه سر به این چنل بزن تیکه کتاباشو بخون قطعا بدردت میخوره : 

اصلا هم حرف دل بهتر نیست در دل بماند. آدما میشنون یادشون میره، ولی حرفای توی دلت مثل خوره به جونت میوفته.

آدم از بیست تا طبقه بیوفته اما تو ذوقش نخوره

تا حالا از قطع رابطه با هیچکس ناراحت نشدم، چون انقدر بهش فرصت دادم که مطمئن شدم بی ارزش و به درد نخوره.

آدم را برای شکست نساخته‌اند.
آدم ممکنه از بین بره،
ولی شکست نمی‌خوره

I get sick of people who leave and their friendship fades

از آدمایی که میرن تو رابطه دوستیاشون کمرنگ میشه حالم بهم میخوره

به این نتیجه رسیدم که مشکل از عقل شماست که نمیفهمید وگرنه رفتارای من کاملا داد میزنه که حالم ازتون بهم میخوره.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »