اینکه بشقاب صبحونه ت رو قشنگ بچینی...
توی بطری آب، لیمو بندازی...
برای کتابت بوک مارک بخری...
به کلیدت عروسکای بامزه آویزون کنی...
روی وسایلت استیکر بچسبونی...
میشه شور زندگی...
به نظر بیهوده میاد؛
اما با همینا به زندگی وصل میشی.



. .

از من میشنوین بچسبین به همون که الان باهاشین، رابطه‌تون رو بهتر کنین چون وقتی جدا شی نه حال آشنایی دوباره داری، نه آدم بهتر پیدا میکنی.

هنوز با هم کل‌ کل میکنید؟ ‏هنوز واستون مهمه آخرین‌ بار کی پیام داده؟ ‏هنوز شک دارید بهش بگید دوستش دارید؟ ‏هنوز واسه یه اشتباه کوچیک، واسه یه سوتفاهم ساده، از آدم‌های زندگیتون میگذرید؟ ‏بابا مگه از فردا خبر دارین؟ داریم یکی‌ یکی‌ تموم میشیم، ‏بچسبید به اندک آدم‌هایی که واستون باقی موندن.

دو دستی بچسب به خودت هیشکی تهش جز خودت نیست.

نیاز به پیشونی‌ت داشتم که پیشونی‌م رو بچسبونم بهش و برای چند لحظه احساس کنم دیگه هیچ‌چیزی برای نگرانی وجود نداره‌.

خیلی ساده بخوام بگم؛ راز بهبودی اینه‌که چشماتو باز کنی‌ و ببینی اون چیه که به‌هیچ‌وجه برات مفید نیست اما همچنان اصرار داری دو دستی بچسبی بهش؟ دست‌هات رو آزاد کن و همون چیز رو پشت سرت جا بذار.
و البته؛ کاش انجام دادنش‌هم همینجوری به آسونی گفتنش بود. اما تقریبا هیچ‌چیز آسون نیست.

‏رک بخوام بگم، با همه دوست نشید، فکر نکنید همه دوستتونن!
فکر نکنید تو عصر معاشرت، معاشرت با همه هیچ ضرری نداره،
فکر نکنید تعداد دوست های زیاد، شما رو آدم خوشحال تری میکنه!
بچسبید به همون دوتا دوستی که بهش اعتماد دارید. الان نفهمید چندسال دیگه به بدترین روش میفهمید!

بچسبید به اونی که
وجودش از غم این دنیا می‌کاهد...


. .

هربار که خودمو نجات میدم، یادم میوفته چیه این آدمیزاد که وسط گرداب وقتی داره میچرخه و فرو میره باز دست‌و‌پا میزنه که یه نوری پیدا کنه. تا بچسبه به زندگی حتی با وجود اینکه میدونه ممکنه بازم بیوفته تو گرداب.

کسی که حتی با کوچیکترین موفقیت‌هاتون هم ذوق میکنه رو دو دستی بچسبید و ببوسید.