صبح ها لبخندی بچسبانید گوشه لبتان!
دلیلش مهم نیست،
اصلا نیازی به دلیل ندارد،
لبخند است دیگر،
هفت خان رستم که نیست!
یک لیوان چای تازه دم بنوشید
یک موسیقی خوب برای خودتان پخش کنید
و گذشته و آینده را بگذارید به حال خودشان
مهم همان صبح، همان لبخند،
همان چای، همان موسیقیست..!

آدم های عمیق، صحبت های عمیق، رابطه‌های عمیق، نگاه‌های عمیق، دوست داشتن‌های عمیق، من همه‌ چیزهای عمیق رو میپرستم.

تو برای من مهمی و من بهت اهمیت می‌دم؛ منظورم این نیست که به بعضی از جنبه های تو اهمیت می‌دم یا فقط وقتی حالت خوبه دوست دارم. من همیشه و توی هر حالتی می‌خوامت. وقتی خوبی، وقتی بدی یا حتی وقتی میانه ی این دو قرار داری. من بخش های تاریک تورو هم می‌پرستم. دوست دارم بدونی توی هر شرایطی کنارت می‌مونم و موقع هایی که از خودت متنفری من جای جفتمون دوست دارم.

این جمله ی « با هرکی مثه خودش» رو اصلا نیستمش؛
مگه آفتاب پرستم که دم به دقیقه یجور متفاوت باشم؟
اصن بعضیا اینقد بد ذاتن که من بخوامم نمیتونم حتی چیزی نزدیک به اونا باشم…

این جمله ی « با هرکی مثه خودش» رو اصلا نمی پسندم؛
مگه آفتاب پرستم که دم به دقیقه یجور متفاوت باشم؟
اصن بعضیا اینقد بد ذاتن که من بخوامم نمیتونم حتی چیزی نزدیک به اونا باشم…

دیگه نه آدم سمی ای مونده حذف کنم
نه موضوعی باقی مونده ک رها کنم.
به قول عباس کیارستمی : من مانده ام و من؛
من از من رنجیده و هیچکس نیست پا در میانی کند!

دلم می‌خواد این چیزای جالبی که می‌بینم رو برات بفرستم، اما خب.

به‌ قول عباس کیارستمی :

بازنگشتند
رودهایی که به دریا رفتند
سربازانی که به جنگ
و یارانی که به دیار غریب

به‌قول عباس کیارستمی:

بازنگشتند؛
رودهایی که به دریا رفتند،
سربازانی که به جنگ
و یارانی که به دیار غریب.

به سکوت خو می‌گرفت
و آن قدر بی ‌حضور شده بود که همه فراموشش کرده بودند
انگار به دنیا آمده بود که تنها باشد.

 | کیارستمی