نمیدونی بابت داشتنت چقدر خوشحالم نه؟! تو قشنگ ترین تافته جدا بافته ی دنیایی واسم. هدیه ی طبیعت به پاس تمام رنجهایی که کشیده یا مثلا نوبرونه‌ی درخت ارزو از سمت پری، یا شایدم دعای غریبه ای که خودم نشنیدمش‌. در هر صورت تو جادویی ترین بخش منی؛ میگم بخش من چون برای یه شخص جدا بودن زیادی بهم نزدیکی!! هیچوقت به همیشگی بودنم شک نکن، چون گره های قلب من فقط به دست خودت باز میشن بمون، بمون بمون؛ اندازه ی تموم ادم ها بمون. با عشق برای رویایی ترین چشم های دنیا!

کی آشنا شدی غریبه که نمیشه دیگه ندیدت
بخند از راه به درم کن بخند شیرینه فریبت...

آشناس که چشمش در میاد
غریبه ذوق هم نکنه،دست میزنه.....

یجوری دوست داشتنی و شیرینی که
میخوام همش مراقبت باشم
مراقب باشم چیزی اذیتت نکنه
کسی آزارت نده ، انگار مال این
دنیا نیستی و غریبی اینجا
انگار یه فرشته‌ای که از یه دنیای دیگه
برام فرستاده شدی و باید مراقبت باشم

دوست دارم با یه آدم غریبه که هیچی از من و زندگیم نمیدونه، بشینم و راجع به دونه دونه جزییات زندگیم باهاش حرف بزنم.

آیا
میشود
غریبه
شد
با
آدمی
که
بوی
تنش
را
حفظی؟

دیگه بودنت ارزشی نداره، وقتی یادم میاد داشتم میسوختم و تو طوری رفتاری میکردی انگار غریبه و گناهکاری بیش نیستم.

‏من واقعا زندگیم نابود شده، استرسم چندین برابر شده، قهوه خوردنم هزار برابر شده، از اونور لرزش دست‌هام و سر دردهام شونصد هزار برابر شده، پرخاشگرتر شدم، بیحوصله شدم، با هر چیزی گریه میکنم و مثل چی نگران آشناها و حتی غریبه‌هام، در حالیکه من الان باید به سمت آرزوهام میدوییدم.

«نمی‌دونم کجای مسیر فکر کردی مهربونی به غریبه‌ها جبران‌کننده‌ی رفتارت با نزدیکانه… اما علم میگه: کیفیت شخصیت آدم، در نحوه‌ی برخورد با حلقهٔ نزدیکش مشخص می‌شه، نه در اجرای نمایش اجتماعی»

غریبه که نیستی ولی چه ذوقی از من کور کردی.