گاهی فقط یه روزنه‌ی کوچیکِ نوره
که بهمون یادآوری میکنه
اُمید همیشه با صبوری میاد .

صبوری کن
نور خدا بر تمام تاریکی‌ های
زندگی ات غلبه خواهد کرد .🤍

هیچوقت تا حالا با همچین ورژنی از خودم
که بعد از کلی صبوری، یهو تو یک لحظه،
تمومِ چیزایی که با چنگ و دندون نگهشون
داشته بودم و رها کنم و برم، روبرو نشده
بودم.

خداست دیگه، یهو دستتو می‌گیره
و بلندت می‌کنه...
و‌ به همه‌ی مخمصه‌های
پر از صبوریت پایان می‌ده :)🤍.

خداست دیگه
یهو دستتو میگیره و بلندت میکنه
و‌ به همه‌ی مخمصه های
پر از صبوریت پایان میده .

♡

شاید الان در چند قدمی
معجزه‌ی خدا باشی
وقتی تو صبوری میکنی
خدا هم داستانت رو قشنگتر مینویسه .

♡

با من از صبوری صحبت نکن، من به کسی لبخند میزنم که دلیل اشک‌هامه.

بعضی وقتا چون بیش از حد صبوری، فکر میکنن که هیچ چیزیو احساس نمیکنی..

. .

‏الان دقیقا اونجایی هستم که فروغ فرخزاد میگه:

یأسم از صبوری روحم وسیع‌تر شده‌ است 🤍

♡

احساساتی که الان داری تجربه می‌کنی بخشی از پروسه‌ی پذیرشه؛ تحمل کن، صبوری کن، همه‌اش می‌گذره و دوباره به زندگی برمی‌گردی. فقط یادت نره که برای هر آدمی زمانش متفاوته‌. برای تو هم اتفاق می‌افته؛ شاید کمی دیرتر، شاید کمی دورتر اما بالأخره باهاش کنار میای.