میدونی چرا هرگز نتونستم ببخشمت؟ چون واقعا متاسف نبودی.

یه قسمت‌هایی از وجودم خاموش شدن که واقعا دوستشون داشتم، متاسفم که نتونستم ازشون در برابر بزرگسالی محافظت کنم.

دیگه نتونستم باهاش حرف بزنم، هر واژه‌ام از تیزی چاقو برنده‌تر بود و آدمی که روبروم بود از جونم برام عزیزتر.

خوش به حالت که تونستی بدون من، من که نتونستم.

بهم گفتن اگه دوست‌ داشت اینجوری
نمی‌کرد؛ نتونستم چیزی بگم...

من که نتونستم بفهمم عزیزم، ولی تو فهمیدی عشق با آدم چیکار میکنه دیگه؟

یه قسمت‌هایی از وجودم خاموش شدن که واقعا دوستشون داشتم، متاسفم برای خودم که نتونستم ازشون در برابر بزرگسالی محافظت کنم.

من گفتم عیبی نداره ولی بعدش دیگه
از ته دل نخندیدم، دیگه نتونستم
اعتماد کنم، یه قسمتی از من برای
همیشه از دست رفت، ذوقم کور شد،
برق چشم‌هام خاموش شد، من گفتم
عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب
داشت......

من گفتم عیبی نداره، ولی بعدش دیگه از ته دل نخندیدم، دیگه نتونستم اعتماد کنم، یه قسمتی از من برای همیشه از دست رفت، ذوقم کور شد، برق چشم‌هام خاموش شد، من گفتم عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب داشت.

من گفتم عیبی نداره ولی بعدش دیگه از ته دل نخندیدم، من گفتم عیبی نداره ولی بعدش دیگه نتونستم اعتماد کنم به کسی، من گفتم عیبی نداره ولی یه قسمتی از من برای همیشه از دست رفت، من گفتم عیبی نداره ولی بعدش ذوقم کور شد برای همیشه، من گفتم عیبی نداره ولی بعدش تو عکسام خوشحال نبودم، من گفتم عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب داشت.