من واقعا غمگینم، کار میکنم، ورزش میکنم، معاشرت میکنم، آرایشگاه میرم، به خودم میرسم، ولی جونم غمگینه، جونتون غمگین بوده؟ میفهمید چی میگم؟

اونی که تورو دوست داره منم
با قلبمو روحمو جونمو تنم... .️

دیگه نتونستم باهاش حرف بزنم، هر واژه‌ام از تیزی چاقو برنده‌تر بود و آدمی که روبروم بود از جونم برام عزیزتر.

دیگه جونم قد نمیده برای غصه‌های آدم‌های دنیا، حتی غصه‌های کوچیک خودم هم برام سنگین شدن، چه برسه به غم‌های بزرگ و دور، بعضی وقت‌ها ما بی‌احساس نمیشیم، فقط دیگه ظرفیت قلبمون تموم میشه.

نیاز دارم یکی بیاد بگه جونم؟ چه کاری از دستم برمیاد؟ من چمدونم رو جمع کنم و زندگیم رو بذارم کف دستش بگم بیا، این برای تو، من دیگه نمیخوامش، میدونم غمگینه و گرد و خاک گرفته، درب و داغونه و از درزهاش ناچاری چکه میکنه و بوی نا میده ولی تو که زورت میرسه، تو که از پسش برمیای، نگه‌اش دار تا من برم گم شم.

شیرین تر از جونم
من چقد ارومم
با بودنت دلگرمم کن



. .

یاد حرف آقاجونم افتادم که همیشه میگفت:
«خوشحالی قند بشه، حل بشه تو زندگیت!
اونقدری که شیرینی دلتو بزنه»

خوشحالیت قند بشه تو زندگیت رفیق.️

درسته جونم برات میره،
درسته خیلی دوست دارم،
اما اگه بقیه رو به من ترجیح دادی ، برو دیگه پشت سرتم نگاه نکن ، چون غریبه‌ترین آدم زندگیم خواهی شد :)

بارون به تعداد قطراتش
به جونم اضافه میکنه .

نمیدونم میفهمین یا نه، ولی یوقتایی یه ترسی میوفته تو جونم که، چجوری تو این سن تنهام و هیچ رابطه‌ی جدی‌ای ندارم؟، چجوری تو روزای سخت و خوبم کسی کنارم نیست؟، نکنه قراره تا ابد تنها بمونم؟