تازگیا زندگیم قشنگ شده
تنها قدم میزنم،تنها قهوه میخورم
حرفای بقیه مهم نیست،برای خودم،
زندگی میکنم...

. .

آرزو میکنم یه‌ روز به خودت بیای و ببینی
با آدمی تو رابطه‌ای که انگار نسخه دومِ خودته
یه آدم که شبیهِ تو به دنیا نگاه میکنه
و راحت میتونی حرفاییو بهش بزنی، که قبلاً
فقط تو ذهن خودت مرورشون میکردی.

𝙏𝙤 𝙩𝙝𝙚 𝙤𝙣𝙚 𝙬𝙝𝙤 𝙝𝙖𝙨 𝙖 𝙡𝙤𝙩 𝙤𝙛 𝙪𝙣𝙨𝙥𝙤𝙠𝙚𝙣 𝙬𝙤𝙧𝙙𝙨 𝙞𝙣 𝙝𝙞𝙨 𝙝𝙚𝙖𝙧𝙩.
𝘽𝙪𝙩 𝙞𝙩'𝙨 𝙬𝙝𝙖𝙩 𝙚𝙫𝙚𝙧𝙮𝙤𝙣𝙚 𝙚𝙡𝙨𝙚 𝙨𝙖𝙮𝙨...

به سلامتی کسی که حرفای ناگفته زیادی تو دلشه
اما پای حرف بقیه میشینه...

عاشق مواقعیم که خدا برام یه نشونه هایی می‌فرسته که میفهمم صدامو شنیده از حرفای نزده ی توی دلم خبر داره و من تنها نیستم. عاشق وقتاییم که خدا بهم اثبات می‌کنه که‌ وجود داره. عاشق اون زمانیم که بعد‌ گذروندن یه دوره ی سخت و سیاه از زندگیم حس می‌کنم خدا تن زخمیمو بغل کرده و داره بهم کمک می‌کنه تا همه چیز دوباره خوب بشه.

دوست دارم بعضی از آدمایِ زندگیمو از تو گوشی بکشم بیرون سرمو بذارم رویِ شونه‌شون و بگم حیف نیست تو انقدر دوری؟ حیف نیست من هر روز نمی‌بینمت و حرفای دلمو بهت نمیزنم؟ حیف نیست من بغلت ازم دور باشه؟

حداقلش اینو فهمیدم؛ ادما میتونن حرفای خوبی بزنن ولی آدمای خوبی نباشن.

قهوه‌اش را تمام کرد و گفت:
"چطور انقدر خوب دیگران را دلداری می‌دهی؟"
خندیدم و گفتم:
حرفایی را میزنم که دوست داشتم دیگران به من بگویند.

آدما شاید حرفایی که بهشون زدی رو فراموش کنن، اما حسی که از حرفات تو اون لحظه گرفتنو هیچوقت فراموش نمی‌کنن

منِ عزیزم، لطفا زیادی با حرفایی که بهت میگن تنها نمون.

بقیه رو آروم می‌کنی ، با حرفایی که آرزوی شنیدنشو داری :)